VI) Wees rood om groen te worden!

Veel jongeren, en niet alleen jongeren, zien het nut van een revolutionaire partij niet in. Ze zijn van mening dat het onderdrukkende karakter van de macht inherent is aan iedere partij. Wij zijn daarentegen van mening dat dit aspect van onderdrukking verbonden is aan het karakter van een burgerlijke partij onder het kapitalisme. Het soort partij dat wij opbouwen met LSP en het Committee for a Workers International (CWI) staat ook in dit opzicht in volledig contrast met de ondemocratische burgerlijke of stalinistische apparaten.

Het wantrouwen dat bestaat ten opzichte van partijen is volledig begrijpelijk, maar de opbouw van een revolutionaire partij is cruciaal, zowel in het licht van de dagdagelijkse strijd als in het licht van de komende revolutie.

De vijand die wij het hoofd moeten bieden, de burgerij, is zeer georganiseerd en gecentraliseerd. Om haar te kunnen verslaan, moeten ook onze krachten zo efficiënt mogelijk georganiseerd zijn: organisatie en eenheid in strijd zijn onze meest krachtige wapens. Individueel, ieder op zich, zullen we verbrijzeld worden door de kracht van de machine van de kapitalistische staat of door deze van het patronaat (in de bedrijven, …).

Tevens is het zo dat het politieke bewustzijn van de massa’s zich op ongelijkmatige manier ontwikkelt: hoewel concrete ervaring talrijke arbeiders en jongeren duidelijk maakt dat er een wet voor rijken en een wet voor zwakken bestaat, worden ze ook beïnvloed door de burgerlijke media, door het onderwijs voorzien door de kapitalistische staat of door religie. In normale tijden is het enkel een kleine minderheid, die op systematische en coherente manier de strijd tegen het kapitalisme en haar ideologie aangaat. Maar in periodes van meer intense strijd ontwikkelt het bewustzijn van de massa’s met sprongen en kan er snel overgegaan worden tot revolutionaire conclusies.

Een politieke organisatie die zich baseert op de politiek bewuste minderheid om richting te geven aan de strijd voor revolutionaire ideeën binnen de beweging in zijn geheel, is essentieel: zowel binnen de vakbonden als binnen de verschillende protestbewegingen die kunnen en zullen ontwikkelen, milieubewegingen inbegrepen.

Door tussen te komen in de dagelijkse strijd van arbeiders, door revolutionaire standpunten in te nemen die in staat zijn carrièristen terug te dringen, door alle privileges in eigen rangen te weigeren, door democratie en debatten over haar beleid en haar leiding te garanderen, door eenheid in actie en met de actieve deelname van haar leiding bij het militeren, kan een revolutionaire organisatie zich beschermen tegen dwang en druk die ze ondergaat onder het kapitalisme en die haar dreigen om te vormen tot een ondemocratisch orgaan zonder nut voor de emancipatie van de mensheid.

Onder andere door de milieucrisis is het waarschijnlijk dat de mogelijkheden voor de opbouw van een socialistisch alternatief in de komende periode zullen groeien, met een grotere openheid voor antikapitalistische kritieken. Door een geduldig werk van tussenkomst en opbouw van onze organisaties wereldwijd, willen we dit potentieel versterken en aangrijpen om de mens en de natuur te bevrijden uit de greep van het kapitalisme.

Maar waarom vasthouden aan dat idee van revolutie?

>