Tegen « Parti Socialiste de Lutte » (Socialistische Partij van Strijd). Voor “Parti Socialiste de Gauche” (Linkse Socialistische Partij) !
De tekst over de naamsverandering die door het Nationaal Comité gestemd werd, verduidelijkt de essentiële kenmerken van de periode waarin de wereld dit jaar terecht is gekomen en de belangrijkste taken die er voor onze partij uit voortvloeien. Hij verduidelijkt ook de algemene kenmerken die de nieuwe naam van onze partij langs Franstalige kant zou moeten hebben. We gaan akkoord met deze analyse.
Deze tekst gaat ook in op de kritieken ten opzichte van bepaalde termen en besluit ten gunste van Parti Socialiste de Lutte (letterlijk Socialistische Partij van Strijd). We zijn het eens met een aantal argumenten :
– “Partij” eerder dan “Beweging”
– “Alternatief” is te vaag en te intellectueel
– “Socialistisch” is absoluut noodzakelijk
– Het blok “Parti Socialiste” in onze toekomstige naam – voor zover de tegenstelling met de “echt bestaande” PS op overtuigende manier verwezenlijkt wordt !
En daar lopen onze meningen uiteen want wij denken dat “Parti Socialiste de Lutte” (“Socialistische Partij van Strijd”) niet geschikt is en dat “Parti Socialiste de Gauche” (“Linkse Socialistische Partij”) de beste formule is. “Parti Socialiste de Lutte” is niet geschikt en dit om meerdere redenen
1. PSL onderscheidt ons van de PS op basis van een tegenstelling van MIDDELEN ( “strijd” in plaats van “beheer”) in plaats van een tegenstelling van PROGRAMMA.
a. We komen in een periode terecht van toenemende strijd, maar vooral (en dat is al begonnen) van toename van discussies en confrontaties zowel op het politieke als op het ideologische vlak. Een “Parti Socialiste de Lutte” zou mogelijk het PS programma willen verwezenlijken aan de hand van strijd, eerder dan de stembus. Zelfs al is het vanzelfsprekend nodig te strijden, toch moet het onderscheid ten opzichte van de PS, politiek en ideologisch gesteld worden, als een partij die echt socialistisch is, in tegenstelling tot de PS.
b. Met de afwezigheid van de parlementsleden van de PS aan de stakingspiketten of in de betogingen, hebben de arbeiders (zowel zij die niet meer op de PS stemmen maar op Ecolo of PTB, als zij die nog steeds op de PS stemmen in de naam van “het minste kwaad”) het minder moeilijk, dan met het feit dat de PS noch in de regering, noch in het parlement, noch in de Regio of de stad, de eisen van de werknemers en van de vakbonden verdedigt en een neoliberale politiek voert.
c. Zelfs als onze partij uiteraard zoveel mogelijk aanwezig moet zijn in strijd, – en zich moet vereenzelfvigen met het idee van strijd, volstaat dit niet. Zelfs in de nieuwe periode, zal weinig strijd succes kennen, alleen maar omdat mensen hebben gestreden (en omdat onze kameraden aan hun zijde stonden). Opnieuw, wat essentieel is, is voorstellen voorhanden te hebben, een concreet programma (minimaal-, overgangs-, maximaal-) en een strategie om te winnen. Het is opnieuw hoofdzakelijk een politieke kwestie, niet enkel “strijd”.
d. Vanzelfsprekend moeten we alles nuanceren: wie het voorstel PSL verdedigt zal antwoorden niet alleen in strijd aanwezig te willen zijn, maar er ook te willen tussenkomen met een programma en een strategie. Wij willen evenmin op een abstracte manier een politiek benadrukken, maar ze integendeel verdedigen en ontwikkelen in strijd. Maar essentieel is toch te zien welk aspect in onze naam benadrukt wordt. En voor ons moet dat het politieke onderscheid zijn.
2. Tijdens de discussie over de keuze van onze naam in 2001, had Eric uitgelegd dat afgezien van de afkortingen (die vaak veranderen), de mensen zich in de grote politieke families herkennen – socialististen, christenen, liberalen en in mindere mate groenen, nationalisten en communisten – en in de begrippen van “links” en “rechts” maar niet in exotische eigenaardigheden (trotskisten, maoïsten,…) of angstaanjagende (revolutionairen, anarchisten, radicalen…) bijzonderheden. Ieder van ons kan tientallen mensen noemen die gezegd hebben dat “ de socialisten niet meer links zijn”, maar nog niemand heeft ooit gehoord van “liberalen van strijd” of van “groenen van gevecht”. Om onze partij aan bredere lagen voor te stellen, moet er een formule gekozen worden die gemakkelijk te begrijpen is en vooral gemakkelijk te onthouden.
3. De naam “Parti Socialiste de Lutte” is niet heel duidelijk en kan gemakkelijk begrepen worden als een doel om de huidige PS recht te trekken : die goeie oude PS weer op een gevechtsterrein te brengen, opdat hij een politiek door zou voeren die voordeliger zou zijn voor arbeiders en armen. Deze naam houdt geen politieke breuk in met de hele huidige oriëntatie van de PS.
4. Het enige echte argument voor PSL, is dat deze afkorting dezelfde letters bevat als LSP. Maar, gezien deze afkorting niet merkwaardig is, is dit slechts een gering voordeel.
“Parti Socialiste de Gauche” is de beste formule
1. De naam “Parti Socialiste de Gauche” plaatst de confrontatie met de PS op het voornaamste terrein, namelijk die van de politiek : een partij die echt links staat en trouw blijft aan de socialistische idealen (onze partij) tegenover een partij die niet meer links staat en die een rechtse politiek voert (de PS).
Op deze manier plaatst “Parti Socialiste de Gauche” de confontatie op het terrein waar onze partij het gemakkelijkst bij arbeiders en jongeren kan winnen: die van de ideologie en van de politiek (zowel de “grote ideeën” als de concrete voorstellen) – terwijl PSL ons eerder op het vlak van de krachtsverhouding tegenover de PS plaatst, wat heel wat vragen opwerpt die de mensen ons ongetwijfeld zullen stellen (Wordt er meer verkregen door strijd dan door beheer?, Zou een mix van beiden niet voordeliger zijn?, Zijn jullie sterk genoeg om met de PS te wedijveren?)
Dankzij de term “Gauche” (links), doet “Parti Socialiste de Gauche” een politiek onderscheid uitkomen – zonder uiterst links te zijn (als “Revolutionaire Socialistische Partij” in de huidige periode zou zijn) of activistisch (als “Socialistische Parij van Strijd” zou kunnen zijn; een Partij die slechts voor en door de strijd zou bestaan).
2. PSG is een begrip dat gemakkelijk te begrijpen is voor brede lagen (zoals Eric het in zijn argumentatie benadrukte, zie hierboven) en dus ook gemakkelijk te onthouden.
3. Het enige argument dat tegen de afkorting PSG naar voren gebracht wordt, is dat hij ook die van de bekende Franse voetbalclub Paris-Saint-Germain is, die niet echt een mooi beeld heeft (de rijke, arrogante voetbalclub van de hoofdstad die zelfs niet goed speelt!). Aangezien heelwat mensen deze afkorting kennen, zouden ze verrast zijn en een afkeer hebben bij het horen ervan. Het is niet onmogelijk, maar niettemin denken we
– dat dit geen problemen zal opleveren bij dege-nen die niet om voetbal geven ( een meerderheid van vrouwen, maar ook veel mannen);
– dat al de mensen die zich ten aanzien van een partij politieke vragen kunnen stellen, verstandig genoeg zijn om het verschil te maken tussen een Belgische politieke partij en een Franse voetbal-club.
– dat niemand zal denken dat we een “rijke en arrogante partij van de hoofdstad” zijn
– dat het feit dat de afkorting PSG ietwat bekend is, integendeel nuttig zal zijn omdat de mensen hem vlugger zullen onthouden dan de afkorting PSL die op niets lijkt, zelfs niet op de naam van een Petanqueclub (en ze zullen zich de afkorting des te beter herinneren dat we misschien een humoristische opmerking gemaakt zullen hebben naar aanleiding van een commentaar van het soort “Aha “PSG”, die Franse voetbalclub ?!”)
4. Serieuzer nu, de overgang van MAS naar een nieuwe naam vertaalt de ontwikkeling van onze organistatie in de loop van de 7 laatste jaren en vooral een grotere ambitie en een duidelijker politieke boodschap. Welnu, PSG is de exacte vertaling in het Frans van LSP !
In een periode waarin het communautaire opbod niet zal afnemen – integendeel, het gaat toenemen – omdat de burgerij alle middelen gaat aanwenden om de werknemers te delen om hen de crisis te laten betalen, is het DURVEN dragen van éénzelfde naam in Vlaanderen, Wallonië en Brussel een belangrijke politieke boodschap in de ogen van brede lagen, maar ook in de ogen van hen die extreemlinks kennen (want dat zal ons ook onderscheiden van onze concurrenten van de SAP-LCR en van de PVDA-PTB). Om al deze redenen stellen wij dus voor dat het congres als nieuwe naam stemt “Linkse Socialistische Partij / Parti Socialiste de Gauche” (LSP/PSG).
Deze tekst werd ondertekend door vier kameraden