Naar de Parti du Socialisme !
De discussie over de naamsverandering moet onze volledige aandacht aantrekken. We moeten er bewust van zijn dat wij deze nieuwe naam zullen moeten dragen voor tenminste 10 jaar. Het is uit den boze dat wij zomaar vooruit lopen onder mom van nabije verkiezingen. Onze naam moet een middel zijn om de dialoog aan te gaan met de arbeiders en hun gezinnen in het nieuwe tijdperk dat staat vóór ons.
Het voorstel van het UB – Parti socialiste de Lutte – lijkt echter meer op een monoloog met onszelf. Wie kan er immers van twijfelen dat we staan in de strijd? Onze deelneming aan de stakingsposten en aan de betogingen is het bewijs daarvan. Wat niet altijd duidelijk is met de naam MAS, is de aarde van onze organisatie. Daarom moeten we het woord “Partij” ook in de Franse naam van onze organisatie hernemen.
Overigens legt PSL niet het accent op de belangrijkste inzet van het volgende tijdperk. De arbeiders met wie we staan in de strijd moeten niet overtuigd worden van de nood om te strijden. Ze hebben politieke perspectieven nodig, die hun strijd tot de overwinning leiden. Zeer strijdbare arbeiders worden te vaak, uit tekort aan politieke duidelijkheid, cynisch tegenover de rest van de klasse waarvan ze de passiviteit betreuren. Dit kan leiden tot de wil om de rest van de klasse te vervangen en tot het activisme. In uiterste gevallen, dit kan leiden tot het individueel terrorisme. Met PSL kunnen we surferen op het activisme van een strijdbare minderheid, maar die naam wordt een handicap om het bewustzijn omhoog te trekken.
Andere kameraden stellen Parti socialiste de Gauche voor. Het voordeel is dat die ons verschillend maakt van de PS op politiek vlak en niet op het vlak van de actiemethoden. Maar die maakt ons te dicht van de PS op het vlak van de naam. Dit zou geen probleem meebrengen als onze organisatie zou beschikken over een breidere basis in de arbeidersbeweging en de samenleving. Maar een kleine organisatie zoals de onze, die niet bekend is door de grote meerderheid van de bevolking, moet een naam kiezen die geen verwarring met de traditionele partijen met zich brengt.
En tegelijkertijd moeten we ons positioneren in het huidig politieke landschap. Onze organisatie zal onzichtbaar worden als ze een naam kiest, die niets betekent in het collectieve bewustzijn. Het is juist wat de kameraden die PSL of PSG voorstellen, willen vermijden. Het is een moeijlijke oefening want onze naam moet afstand genoeg nemen met de partijen waar we het beleid van strijden en ook ons positioneren tegenover die partijen.
Als revolutionaire partij moet onze naam een duidelijke melding geven over onze politieke project. Maar de formulatie ervan moet geen hinderpaal worden om de discussie aan te gaan met lagen die de laatste conclusies van hun oppositie tegen het kapitalisme nog niet hebben getrokken. Daarom moeten de termen “revolutionair » of zelfs « strijd » vermijd worden. Die richten immers de discussie rechtelijk over de laatste conclusies.
De enige naam die beide noden – zich verschillend maken en zich positioneren – samenstelt lijkt me zijn Parti du Socialisme (PdS). PdS positioneert ons duidelijk in het politieke landschap. Niemand ontkent immers dat de MR de partij van het liberalisme is of dat Ecolo de partij van de politieke ecologie is. De CdH koos de bevatting van humanisme om het christelijke personalisme van de ex-PSC te recycleren. Echter denkt niemand meer dat de PS de partij van het socialisme is. PdS klinkt meer als een uitdaging voor de PS dan PSL of PSG. Met PdS maken we opnieuw eigen het woord socialisme en onteigenen we de PS ervan.
Het woord Socialisme is duidelijk genoeg over onze politieke project en ook vaag genoeg om de discussie te kunnen aangaan met breidere lagen. Het zal geen hinderpaal zijn voor christelijke arbeiders zoals het woord « socialistisch » zou kunnen zijn door ons op te sluiten binnen de “socialistische” arbeidersbeweging. Het laat open de manier om het te bereiken. Het zal steeds meer attactief worden onder breidere lagen.
Deze tekst werd ingediend door één kameraad