Open brief aan het partijbureau van de Partij Van De Arbeid
Zoals jullie weten, pleit LSP/MAS al sedert ’95 voor de vorming van een nieuwe, van het patronaat onafhankelijke, brede arbeiderspartij die alle stromingen die zich verzetten tegen het neoliberale afbraakbeleid, met respect voor ieders eigenheid, verenigt.
Het gebrek aan een dergelijke formatie is een hinderpaal voor het ontwikkelen van strijdbewegingen. Zelfs als die er af en toe in slagen één of andere maatregel bij of uit te stellen – denken we maar aan het verzet tegen de sluiting van postkantoren of het invoeren van de dure huisvuilzakken – dan nog, stoten zij steeds weer op het gebrek aan politieke vertegenwoordigers die bereid zijn hun eisen om te zetten in beleidsdaden.
Het beleid wordt vastgelegd op het politieke niveau, in de federale en/of regionale parlementen. Zelfs het massale verzet van de vakbonden tegen het generatiepact kreeg er geen weerklank. Enkel Ecolo stemde tegen, niet eens een van de “bevoorrechte partners” van de vakbonden. Een dergelijke situatie leidt onvermijdelijk tot demoralisatie en een afkeer van politiek. Als de arbeiders en hun gezinnen het politieke terrein verlaten, kan het patronaat rustig haar beleid verder zetten zonder pottenkijkers.
We weten dat een nieuwe, brede arbeiderspartij pas echt zal ontwikkelen op massale schaal indien belangrijke delen van de vakbonden hun schouders eronder zetten. Intussen willen we echter niet bij de pakken blijven zitten en ieder initiatief dat zo een arbeiderspartij een beetje dichterbij kan brengen ondersteunen.
Het is om die reden dat wij destijds, in de nasleep van de strijd bij Forges de Clabecq deelnamen aan de lijst Debout. Een lijst waaraan ook de PvdA deelnam en die bij de Europese verkiezingen in ‘99 een behoorlijke score neerzette. Sindsdien heeft LSP bij verschillende gelegenheden zowat alle radikaal linkse formaties uitgenodigd, onder andere met het oog op linkse allianties voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2000. We namen deel aan open lijsten van de Parti Communiste, aan Leef-lijsten en bij de jongste federale verkiezingen aan de lijst Comité voor een Andere Politiek (CAP).
In 2005 contacteerden we jullie met het oog op vervroegde verkiezingen voor een kartel PvdA-LSP. Ruim een jaar later, eind 2006, hebben we elkaar ontmoet op uitnodiging van vakbondsmensen met het oog op een kartel PvdA-CAP. In beide gevallen ging het uiteindelijk niet door.
Veruit de belangrijkste reden waarom de vakbondsleidingen niet zwaarder onder druk staan om de banden met de christen- en de sociaaldemocratie door te knippen, is ongetwijfeld het gebrek aan een geloofwaardig alternatief, een voldoende sterke concurrent ter linkerzijde. Door de militante kracht van PvdA en LSP te bundelen, weliswaar met respect voor elkaars eigenheid, in een formule die voldoende ruimte laat voor andere strekkingen en individuen die vandaag toekijken, zouden we naar ons oordeel een dynamiek in die richting op gang kunnen brengen.
We hebben zoals velen vastgesteld, dat jullie een forse koerswijziging hebben doorgevoerd. Onze opinie daarover kennen jullie en werd eerder gepubliceerd op onze website. We verwelkomen het feit dat jullie meer openheid aan de dag leggen en een aantal van jullie oude standpunten achterwege laten of toch tenminste ter discussie willen stellen. We betreuren echter dat jullie de balans te ver laten doorslaan naar rechts, naar minimale hervormingen, een zachte vorm van reformisme. De actualiteit plaatst nochtans de nood aan een fundamenteel antwoord op het kapitalisme, en dat op internationale schaal, opnieuw op de agenda. Socialistische eisen, als de nationalisatie onder arbeiderscontrole van de sleutelsectoren van de economie, beginnen opnieuw gehoor te vinden bij een weliswaar nog zeer beperkte, maar groeiende laag van de bevolking. We vermoeden dat jullie het niet eens zijn met deze interpretatie en zijn best bereid jullie argumenten daarover te overwegen.
We denken echter dat dit meningsverschil een gezamenlijke oproep om de arbeiders en hun gezinnen één stem aan te bieden met het oog op de volgende verkiezingen, niet in de weg hoeft te staan. We denken dat een dergelijke oproep bijzonder krachtig zou zijn indien het zowel de regionale als de Europse verkiezingen betrof en ook de federale, indien deze gelijktijdig georganiseerd worden. In het geval jullie dit te ambitieus vinden, dan zou een gezamenlijke oproep voor een brede en open anti-neoliberale lijst voor de Europese verkiezingen niettemin een belangrijk signaal zijn.
Ter info:
Voor de Europese verkiezingen van ’99 behaalden lijsten, links van de sociaal-democratie en de groenen, samen 93.593 stemmen voor heel België. Debout behaalde voor het franstalig kiescollege 46.088 stemmen of 1,99%, de PC behaalde voor datzelfde college 25.539 stemmen of 1,1%, voor het nederlandstalig kiescollege behaalde PvdA-AE 21.966 stemmen of 0,57%
In de Europese verkiezingen van ’04 behaalden linkse lijsten samen 64.293 stemmen in heel België. PvdA+ behaalde 24.807 stemmen (0,62%) voor het nederlands kiescollege, LSP 14.166 (0,35%). Voor het franstalig kiescollege behaalde PTB+ 19.645 stemmen (0,81%), MAS behaalde 5.675 stemmen (0,23%).
Voor de senaatsverkiezingen van 2007 scoorden linkse lijsten samen 95.654 stemmen. Voor het nederlands kiescollege bekhaalde PvdA+ 34.768 stemmen (0,85%) en CAP 12.938 (0,32%) stemmen. Voor het franstalig kiescollege behaalde PTB+ 20.039 stemmen (0,79%), PC 19.632 stemmen (0,78%) en CAP 8.277 stemmen (0,33%).