Socialisten en de staat: hoe een einde maken aan racistische politie?

De aard van het politiewerk in de Verenigde Staten is onlosmakelijk verbonden met de gewelddadige, racistische geschiedenis van het kapitalisme in dit land. Van slavenpatrouilles tot Bull Connor’s ontketende honden en brandslangen tegen zwarte demonstranten in Montgomery tijdens de Burgerrechtenbeweging; van de lynchpartijen van de politie in zwarte gemeenschappen tot het geweld vandaag: er is een rode draad.

Politie en staatsrepressie zijn historisch gezien ook ontketend tegen arbeiders die probeerden zich te verenigen, tegen radicale organisatoren en tegen elke serieuze strijd die de belangen van de heersende klasse bedreigde. In 1932 stuurde president Hoover infanterie en tanks om het kampement van blanke en zwarte veteranen in Washington D.C. te verpletteren toen die hun lang beloofde bonussen uit de Eerste Wereldoorlog opeisten. Op 30 mei 1937 schoot de politie van Chicago 40 ongewapende, stakende staalarbeiders aan de poorten van Republic Steel neer, waarbij tien doden vielen. In 2006 organiseerden de immigratiediensten invallen in vleesfabrieken in het Midwesten, gevolgd door massadeportaties van werkende migranten, met als doel de groeiende protestbeweging voor de rechten van migranten-zonder-papieren te stoppen en omdat werkenden-zonder-papieren zich begonnen te organiseren.

De rol van de politie

Zoals Friedrich Engels meer dan honderd jaar geleden heeft uitgelegd, weerspiegelt de opkomst van het repressieve staatsapparaat, met inbegrip van legers, politie, gevangenissen … historisch gezien de verdeling van de samenleving in sociale klassen met tegenstrijdige belangen. De staat bestaat, in de woorden van het Engels, uit “gewapende lichamen van mensen”, die het klassenantagonisme “binnen de grenzen van de orde” houdt, maar uiteindelijk de belangen van de dominante klasse verdedigt: in onze samenleving die van de miljardair-kapitalisten. Een onvermijdelijk onderdeel van het behoud van de rijkdom en de overheersing van de heersende klasse in een maatschappij die zo ongelijk is als de onze, is repressie en de dreiging van geweld.

Van de slavernij tot Jim Crow (de wetten die formele ongelijkheid oplegden) en het geïnstitutionaliseerde racisme en de segregatie van vandaag is het handhaven van de rassenscheiding een fundament van de kapitalistische heerschappij in de VS geweest. Om machtige vakbonden te vormen zoals de United Auto Workers in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw, moesten radicale vakbondsorganisatoren fors ingaan tegen het giftige racisme, dat door bazen als Ford werd gebruikt om hun controle te behouden. Zonder een duidelijk, antiracistisch standpunt zouden ze er niet in geslaagd zijn om witte en zwarte arbeiders te overtuigen om samen te vechten en historische overwinningen te behalen die de hele arbeidersklasse ten goede kwamen. Deze beweging was zo krachtig dat ze het begin had kunnen zijn van een beweging die de kapitalistische heerschappij zelf betwistte.

Het agressieve politiewerk in arme zwarte en Latino buurten is vandaag bedoeld om mensen letterlijk in ondermaatse, afgezonderde woningen en scholen te houden. Maar racistische politici hebben ook geprobeerd om arme mensen van kleur voor te stellen als een bedreiging voor de beter gesitueerde witte arbeidersklasse en de middenklasse. Ze doen dit om meer steun te krijgen voor het repressieve beleid.

Het is niet mogelijk om een volledig “niet-racistische” politie te creëren zolang het institutionele racisme en de segregatie intact worden gelaten. De politie kan ook niet “afgeschaft” worden in het kader van een kapitalistische samenleving. Zolang de kapitalisten regeren, zullen ze een manier vinden om hun belangen en eigendommen te beschermen. Maar dat betekent niet dat we niets anders kunnen doen dan het kapitalisme zelf weg te werken.

Echte verandering

De veranderingen die in de eerste fase van de Black Lives Matter Movement werden afgedwongen, waaronder meer opleiding en body cams, zijn volstrekt ontoereikend gebleken. Desalniettemin kan het politiewerk aanzienlijk worden gewijzigd en kan de massale opsluiting in gevangenissen worden gestopt. Dergelijke verworvenheden kunnen echter alleen worden afgedwongen door een massabeweging van het type dat na de gruwelijke moord op George Floyd is uitgebroken. Om echte en blijvende vooruitgang te boeken, moet de beweging worden doorgezet, zich verzetten tegen recuperatie, zich richten op het mobiliseren van de sociale kracht van de werkende mensen en een breder sociaal programma verdedigen.

De huidige beweging heeft aangetoond dat de massa van de bevolking zich verzet tegen het afschuwelijke, reactionaire racisme dat in de politiemacht welig tiert. Deze afwijzing van racisme is bijzonder positief. Wat ook wordt aangetoond, is het enorme web van bescherming rond de politie. Ze heeft zo goed als volledige wettelijke immuniteit gekregen voor bijna elk misdrijf. Ze vormt een kaste die niet onder enige democratische controle staat. Door de heersende klasse op een missie uitgestuurd om de bevolking en vooral de zwarte gemeenschap ‘in het gareel te houden’, is het nu zelfs voor de gevestigde orde moeilijk om de politie te controleren.

De massabeweging heeft echte verdeeldheid in het politieke establishment blootgelegd over de manier waarop met politiewerk moet worden omgegaan. De positie van Trump en de meest reactionaire elementen om de repressie massaal op te voeren, staat geïsoleerd. Een andere vleugel van het establishment, vertegenwoordigd door de burgemeesters Durkan in Seattle en de Blasio in New York, probeert de status quo te handhaven, maar moet zich op dit moment terugtrekken onder de druk van de beweging. Een derde vleugel probeert de beweging te coöpteren door de oproep van de beweging om de politie af te schaffen over te nemen en vervolgens te verzwakken. In Minneapolis ging de meerderheid van de gemeenteraad zo ver dat zij zich ertoe verbond de politieafdeling “op te heffen”. Maar bijna onmiddellijk begonnen ze zich terug te trekken uit deze positie en werd gesteld dat een periode van een jaar wordt geopend om alternatieve politieregelingen te onderzoeken. Dit is een tijdverspillende oefening. We hebben nu verandering nodig!

We moeten de eis van ‘defund the police’ (afbouw van de middelen voor de politie) concreter maken. Socialistisch raadslid Kshama Sawant van Seattle heeft opgeroepen om de middelen voor de politie met 50% te verlagen en leidt de strijd om Amazon in Seattle te belasten zodat er middelen zijn voor de financiering van permanent betaalbare sociale huisvesting, sociale diensten en jobs. We moeten ook eisen dat het politiebeleid, met inbegrip van het aanwerven en ontslaan, onder de controle van democratisch gekozen burgerbesturen wordt gebracht. De politie moet onmiddellijk worden gezuiverd van alle politieagenten die een strafblad hebben voor racisme en buitensporig geweld in de gemeenschap. Zoals in veel andere landen moet de politie niet gewapend zijn op patrouille. Een politiemacht die onder democratische controle wordt gebracht, zelfs tot op zekere hoogte, zou de onderdrukking van de zwarte arbeidersklasse verminderen, maar het zou de arbeidersklasse als geheel ten goede komen.

Verdeeldheid onder de politie

We moeten ook erkennen dat de politie niet één homogene massa is. De reactionaire vleugel is zeer sterk en domineert de meeste lokale politiekorpsen in het land. Maar terwijl er gevallen waren waarbij agenten enkel voor de show op de knie gingen zitten om nadien met geweld betogers aan te vallen, waren er ook tekenen van oprechte sympathie onder sommige gewone agenten. Een recente brief van 14 agenten in Minneapolis beweert te spreken voor honderden collega’s als ze zich verzetten tegen Derek Chauvin en hun steun aan een hervorming uitspreken. Dit is een beperkte en positieve stap, maar het zou volkomen ondenkbaar zijn geweest zonder de druk van de massabeweging.

Als er gewone agenten zijn die echt hervormingen willen en een andere verhouding willen tot de gemeenschappen waarin ze werken, dan is het nu tijd om op te staan en te werken aan het uitdrijven van Bob Kroll, het Trumpgezinde uiterst rechtse hoofd van de politiebond in Minneapolis. Wij verdedigen het recht van politie-agenten om vakbonden te vormen, zodat ze een manier hebben om zich te verzetten tegen het gebruik van de heersende klasse tegen werkende mensen. Maar dat is duidelijk niet de rol die deze bonden vandaag de dag spelen.

De waarheid is dat de politiekorpsen in veel steden hun deelname aan de bredere arbeidersbeweging hebben gebruikt om zichzelf te dekken. De arbeidersbeweging kan niet stil zijn. Zij moet de zwarte arbeidersklasse en de migrantengemeenschappen verdedigen tegen politiegeweld. Zij moet eisen dat de politievakbonden het racistische politiebeleid verwerpen en ermee instemmen een grondige uitzuivering van de politie te steunen om degenen met een staat van dienst op het gebied van geweld en racisme te verwijderen. Dat moet een voorwaarde zijn om in de overkoepelende vakbondsstructuren te kunnen blijven of zich erbij aan te sluiten.

Een veilige en rechtvaardige samenleving

Om in een maatschappij te leven waar mensen niet bang hoeven te zijn voor staatsrepressie en racistische onderwerping moeten we ons ontdoen van het kapitalisme. Zoals we in een recent artikel over de opstand in Minneapolis aangeven:

“Een centrale taak van een arbeidersregering, waar belangrijke bedrijven in publieke handen worden gebracht en waar de arbeidersklasse een democratische controle over de economie heeft, is het bestrijden van de racistische erfenis van slavernij, imperialisme en ongelijkheid in alle vormen, en het scheppen van de voorwaarden voor een samenleving die werkelijk vrij is van racistische politie-optredens, uitbuiting en onderdrukking. Dit houdt in dat de werkende mensen hun eigen veiligheid en bescherming organiseren.

“Het proces van ontmanteling van de politie, de gevangenissen en de staatsrepressie in het algemeen is verweven met het proces om het kapitalisme te beëindigen, en om een werkelijk gelijke, klasseloze socialistische maatschappij op te bouwen. Dit gebeurt niet door de gemeenteraad van Minneapolis, maar door de bewuste organisatie van de arbeidersklasse in een revolutionaire beweging.”

Socialist Alternative eist:

• Onmiddellijk ontslag en vervolging van agenten die gewelddadige of racistische aanvallen hebben gepleegd.
• Haal de Nationale Garde uit Minneapolis en elders weg en beëindig de avondklok in de stad. Dit heeft niet geleid tot meer rechtvaardigheid, het is slechts gebruikt om protest aan te vallen, de arbeidersgemeenschappen te terroriseren, journalisten te verwonden en banken en politiekantoren te beschermen.
• Stop de militarisering van de politie. Verbied het gebruik van traangas, rubberen kogels en ander militair materieel door de politie. Geen gewapende agenten tijdens patrouilles.
• Plaats de politie onder controle van democratisch gekozen burgerraden. Deze zouden echte bevoegdheden moeten hebben, met inbegrip van macht over het aanwerven en ontslaan van agenten, het herzien van de prioriteiten en de bevoegdheid om vervolgingen in te stellen. Dit alles moet openbaar gebeuren.
• Minder middelen voor de politie. Gebruik deze middelen om te investeren in onderwijs en betaalbare woningen. Belast de superrijken om te investeren in groene jobs, sociale programma’s, openbaar onderwijs en permanent betaalbare sociale huisvesting.
• Politiebonden worden gedomineerd door reactionairen die misbruik verdedigen. Zij mogen niet worden gedekt door de arbeidersbeweging. De arbeidersbeweging moet resoluut aan de kant van de betogers en tegen racisme en politiegeweld staan. Zij moet eisen dat de politiebonden het racistische politiebeleid afwijzen en ermee instemmen een zuivering van de politie te steunen om in de vakbondsstructuren te blijven of zich erbij aan te sluiten.
• Politieke vertegenwoordiging. Beide grote politieke partijen hebben blijk gegeven van hun loyaliteit aan het racistische en onderdrukkende systeem van het kapitalisme. Democratische burgemeesters en gemeenteraden hebben weinig gedaan om de moordende politie te stoppen. We moeten er niet op vertrouwen dat een van beide grote partijen ons kan vertegenwoordigen. We moeten uit onze strijd een nieuwe, multiraciale politieke partij voor de arbeidersklasse opbouwen, onafhankelijk van de grote bedrijven.
• Het hele systeem is schuldig – Malcolm X zei: “Je kunt geen kapitalisme hebben zonder racisme.” Om duurzame veranderingen af te dwingen, moet de strijd tegen het politie-racisme en het politieke establishment van de grote bedrijven worden uitgebreid tot een strijd tegen het kapitalistische systeem zelf en voor een socialistisch alternatief.