Het nieuwe gezicht van Europa. De kunst van de hypocrisie
Om een scheefgetrokken situatie recht te trekken, is de burgerij tot veel in staat. De Obamania rond Amerika’s eerste zwarte president is nog niet uitgeraasd of ons land baart haar eigen superheld. Omgestileerd tot Haiku Herman, werd “grijze muis” Van Rompuy door de Europese leiders uitverkoren voor de prestigieuze en lucratieve post van Europees president. “Een grote eer voor het land, voor de partij en voor Herman zelf”, vindt CD&V-voorzitster Marianne Thyssen. Dat hij ons land door de communautaire storm loodste, heeft ongetwijfeld meegespeeld.
Omgestileerd tot Haiku Herman, werd “grijze muis” Van Rompuy door de Europese leiders uitverkoren voor de prestigieuze en lucratieve post van Europees president. “Een grote eer voor het land, voor de partij en voor Herman zelf”, vindt CD&V-voorzitster Marianne Thyssen. Dat hij ons land door de communautaire storm loodste, heeft ongetwijfeld meegespeeld.
Tegenkandidaat Tony Blair was kansloos. Groot-Brittannië is geen lid van de Eurozone. De sociaal-democratische fractie in het Europees parlement is kleiner dan die van de Europese Volkspartij. Sarkozy en Merkel staan liever zelf in de kijker. Maar vooral Blairs houding in de oorlog in Irak zou het imago van Europa parten spelen, zeker in het Midden-Oosten en meer nog met een Obama naast hem. Blairs kandidatuur moest mogelijk Catherine Ashton in stelling brengen als minister van buitenlandse zaken. Tegenover alle andere kandidaten gaf “de gewoonte om compromissen te maken” de doorslag.
Van Rompuy is een sluwe vos. Stemmenkanon Yves Leterme en Didier Reynders, leider van ‘s lands grootste politieke familie, kunnen wat opsteken van diens geveinsde gebrek aan ambitie. “Ze kunnen het niet,” dat was een goed jaar geleden het vernietigende oordeel van de oudere generatie politici over haar opvolgers. De grijze muis, wiens carrière 10 jaar geleden op terugweg leek, moest overnemen. De arrogantie van de hardwerkende Vlaming, diens flaters en calimerogevoel, werden vervangen door vlijmscherpe poëzie en geveinsde bezadigdheid. Van Rompuy is “standenloos”. Dat is CVP-terminologie voor rechtstreekse vertegenwoordigers van de burgerij. Zijn loyaliteit voor die klasse had Van Rompuy als begrotingsminister na de economische crisis van ’93 al aangetoond.
Als premier bracht Van Rompuy stabiliteit. Hij sloot een akkoord over de begroting dat spijts forse besparingen op de kap van de werknemers door de de vakbondsleiders en de PS werd toegejuicht. Hij verlengde de levensduur van de kerncentrales met hooguit verbaal verzet vanwege Groen, Ecolo en SPa. En hij deblokkeerde het dossier over de asielzoekers. Over BHV en de staatshervorming heeft hij nog geen akkoord, maar door een einde te stellen aan de ultimatums en de CD&V te herstellen als partij met zin voor staatsmanschap, is praten weer mogelijk. Een duwtje in de rug door Europa is meer dan welkom.
De reacties van de regeringspartijen luiden doorgaans zoals die van Verhofstadt: “Goed voor België dat een landgenoot een sleutelrol vervult in de Europese besluitvorming”. Met Haiku Herman zou “België” meer invloed krijgen in Europa. Dat kan, maar we denken dat Europa via Herman nog veel meer greep zal krijgen op Brussel en de CD&V. Als Leterme terugkeert als premier, zal hij daar rekening mee moeten houden. Rond zijn 800.000 stemmen zal de CD&V wellicht niet heen willen, ook al bij gebrek aan een geloofwaardige vervanger. Maar van Leterme zal meer loyaliteit aan België en Europa verwacht worden en geen herhaling van diens Vlaams avonturisme.
N-VA voorman De Wever noemt het een hele eer dat een “Vlaming” door Europa gevraagd wordt. “Het is alleen jammer dat de Vlaming aan het hoofd van de Europese Unie zo’n ‘goede Belg’ is”, klaagt het Vlaams Belang. Volgens de PS hebben “de Europese leiders in Herman Van Rompuy een man van grote wijsheid” herkend… “een garantie op ernst voor de toekomst van Europa”. Groen “vreest voor België”, nu Van Rompuy naar Europa verhuist. We weten niet of de politici een akkoord zullen bereiken over BHV en de staatshervorming, maar met een verzwakte Leterme is dat niet helemaal uitgesloten. De arbeidersbeweging en de vakbonden mogen zich echter niet vergissen: de doelstelling van dit Europa, van Leterme, Reynders en Van Rompuy, is en blijft om de arbeiders te doen opdraaien voor de crisis, ongeacht of dit gebeurt binnen het kader van Europa, van België of van de regio’s.
Artikel door Eric Byl