LSP-standpunten op verkiezingssite.be

De website verkiezingssite.be probeert een beeld te geven van alle partijen en hun standpunten. Ook LSP werd gevraagd naar een overzicht van korte meningen rond diverse thema’s. Op basis van eerder gepubliceerde standpunten en artikels hebben we geprobeerd om een links-socialistisch standpunt te formuleren. Aanvullingen en/of opmerkingen zijn uiteraard steeds welkom via redactie@socialisme.be

Democratie

LSP is er voorstander van dat de bevolking effectief iets zou te zeggen hebben over alles. Vandaag stellen we vast dat een kleine minderheid in de samenleving alles voor het zeggen heeft. Die kleine minderheid heeft de wereld meegesleurd in een diepe economische crisis die miljoenen mensen in werkloosheid of armoede stort. Rond Amerikaanse steden duiken sloppenwijken en tentenkampen op als gevolg van deze crisis. Zolang de meerderheid van de bevolking niets te zeggen heeft over hoe en wat er wordt geproduceerd, zullen enkel de winsten van de kapitalisten en grote aandeelhouders van tel zijn.

LSP staat voor een socialistische democratie waarbij de meerderheid van de bevolking kan beslissen over alles wat de samenleving aanbelangt. Door de arbeidersvertegenwoordigers te onderwerpen aan permanente afzetbaarheid, moeten misbruiken worden voorkomen. De linkse socialisten menen verder dat arbeidersvertegenwoordigers moeten leven aan een gemiddeld arbeidersloon, zodat ze de impact van hun beslissingen zelf ook aan de lijve ondervinden.

Een dergelijke socialistische visie gaat regelrecht in tegen de huidige gang van zaken waarbij de parlementen dienst doen als praatbarakken, terwijl de echte beslissingen elders worden genomen: in de commandokamers van de multinationals en grote banken.

Economie & Fiscaliteit

De neoliberalen beloofden ons, dat een politiek ten voordele van de rijken economische groei zou opleveren en dus in ieders voordeel zou zijn. De financiële en economische crisis bewijzen dat dit een leugen was. Door de neoliberale politiek zijn de rijken, superrijken geworden. Onze openbare diensten, pensioenfondsen en sociale zekerheid werden voor een appel en een ei verkocht. De opbrengst ging naar geschenken voor de rijken. Vandaag wordt de rekening gepresenteerd en wil men ons laten opdraaien voor de braspartij van de kapitalisten. De winsten waren privé, de verliezen zullen nu door de gemeenschap worden gedragen.

LSP pleit voor de afschaffing van asociale taksen als BTW op levensnoodzakelijke producten of de notionele intrest en andere neoliberale cadeaus aan de patroons. In de plaats daarvan is er nood aan een vermogensbelasting op de grote fortuinen en een harde aanpak van de fiscale fraudeurs (met een fraude van 20 miljard euro op jaarbasis zouden 500.000 vaste jobs kunnen worden gecreëerd!). Door de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie zoals het bankwezen, de energie- en voedingsector, … kunnen we ervoor zorgen dat deze ten dienste staan van de behoeften, niet van de winsten. LSP staat voor een socialistische maatschappij onder controle van de democratische organen van de arbeiders en hun gezinnen.

Financiële crisis

De schandalige reddingsoperaties in de banksector, waarvoor wij als belastingsbetalers zullen opdraaien, hebben een debat op gang gebracht. Wij verzetten ons tegen het idee van een “bad bank” waarbij de overheid alle risico’s kosteloos overneemt. Een heroprichting van een overheidsbank zou niet volstaan om de crisis op te lossen.

Wij zijn het voor één keer eens met professor De Grauwe en Ivan van de Cloot van Itinera als ze pleiten voor nationalisatie van de hele banksector. Wat ons betreft met schadeloosstelling uitsluitend aan de kleine aandeelhouder op basis van bewezen behoefte. Wij zijn het oneens waar ze argumenteren voor een terugverkoop aan de privé, zodra de banken gesaneerd en terug winstgevend zijn. Wij zouden integendeel deze gelegenheid aangrijpen om heel het bank en kredietwezen aaneen te rijgen in één sterke publieke instelling, onder democratische controle van de gemeenschap. In plaats van de bankdirecties te smeken om krediet te verstrekken, zou de overheid zelf de nodige publieke investeringen kunnen plannen om te beantwoorden aan de echte behoeften van de bevolking.

Energie

Netto maakte de groep Suez-GDF 3,38 miljard euro winst in de eerste zes maanden van 2008. Die stijging met 14% volgt de stijging van de energiefacturen die wij moeten betalen. Electrabel is in handen van Suez en draagt aanzienlijk bij tot de winsten van de groep. In 2006 maakte Electrabel gemiddeld 920 euro winst per Belgisch gezin! Zo weten we meteen waarom de facturen blijven stijgen…

Terwijl er massale winsten worden geboekt door de hoge energieprijzen (en dus op de kap van onze dalende koopkracht), zullen veel gezinnen met enige bezorgdheid uitkijken naar de komende winterperiode. In Engeland wordt al gesproken van het fenomeen van “energie-armoede” waarbij delen van de bevolking zich niet langer een normaal energieverbruik kunnen permitteren.

Energie is een basisbehoefte voor iedereen. Het zou dan ook logisch zijn dat de gemeenschap de controle uitoefent op deze sector zodat ze ten dienste van de meerderheid van de bevolking staat. Nu vloeien de recordwinsten door naar de aandeelhouders (die er al warmpjes inzitten) en niet naar de gemeenschap. Wij denken dat het niet nodig is om 920 euro winst per gezin te maken met energie. Dat geld kan beter besteed worden in toegankelijke (en milieuvriendelijke) energievoorziening voor iedereen. Daartoe moeten we breken met de logica van het kapitalisme en overgaan tot het nationaliseren van de energiesector onder democratische controle van de gemeenschap en met het oog op een degelijke dienstverlening.

Jeugd

LSP is erg actief onder jongeren, onder meer jongerencampagnes als Internationaal Verzet, Blokbuster en Actief Linkse Studenten. Wie opkomt voor jongeren, gaat in tegen de besparingslogica in het onderwijs. Tegen de pogingen om het jongeren te verbieden om aan politiek te doen. Kortom tegen de repressie en de pogingen om de logica van het huidig systeem op te leggen.

Een echt jongerenbeleid vertrekt natuurlijk van het uitbreiden van de mogelijkheden voor jongeren om zich te ontplooien. Dit betekent het vrijmaken van middelen voor gratis en degelijk onderwijs, maar ook het uitbreiden van de mogelijkheden op vlak van ontspanning. Dat daar dringend inspanningen voor nodig zijn, wordt duidelijk als we zien dat er geen middelen zijn om de jeugdhuizen brandveilig te maken. 80% van de jeugdhuizen is niet in orde met brandveiligheidsvoorschriften. Verder is het nodig om in te gaan tegen de commercialisering van jongerencultuur. 150 euro ingang voor een zomerfestival is schandalig veel!

Tevens is specifiek aandacht nodig voor armoede onder jongeren, het aantal jongeren dat afhankelijk is van een leefloon is erg groot (meer dan 20.000!). Een kwart van alle leefloners zijn jongeren.

Tenslotte betekent een jeugdbeleid voor ons ook dat campagne gevoerd wordt tegen de groeiende flexibilisering en interim-arbeid waarbij jongeren geen zekerheid hebben inzake een inkomen of werk.

Landbouw

Het landbouwbeleid vandaag wordt gedomineerd door de grote concerns en is gericht op winstbejag. Dierenwelzijn, volksgezondheid en koopkracht van de kleine landbouwers zijn daaraan ondergeschikt.

De agro-industrie heeft het voor het zeggen. De vele Europese middelen komen grotendeels bij de grote bedrijven terecht en slechts zelden bij de kleine boeren die steeds meer uit de hele landbouwsector weg gewerkt worden. 80% van de Europese subsidies komt bij de 20% grootste bedrijven terecht. Kleine boeren worden weggedreven of opgeslokt door de agro-industrie. Meer dan een vijfde van de huishoudens in deze sector verdient minder dan het minimuminkomen.

De afhankelijkheid van grote bedrijven leidt tot een toename van hormonen, pesticiden,… om dieren, groenten en fruit zo snel mogelijk “gebruiksklaar” te maken. Dit gaan ten koste van de volksgezondheid en ook het dierenwelzijn.

Alle Europese regeringen hebben dit beleid niet enkel getolereerd, maar zelf mee uitgestippeld en dragen dus schuld. Het is tijd voor een grote schoonmaak in de Belgische en Europese landbouwpolitiek. Dit kan echter niet wanneer winst centraal blijft staan en mens en dierenwelzijn genegeerd worden.

Leefmilieu

De wetenschap behoort aan iedereen, onze planeet ook !

 

• Drastische vermindering van de uitstoot van broeikasgassen! Stop de handel in emissierechten!
• Voor de (her)nationalisatie van de energiesector onder arbeiderscontrole zonder schadeloosstelling voor de aandeelhouders!
• Voor een massale ontwikkeling van kwaliteitsvol en gratis openbaar vervoer voor iedereen!
• Voor de massale bouw van sociale woningen die kwaliteitsvol, betaalbaar en milieuvriendelijk zijn!
• Het wetenschappelijk onderzoek moet uit handen van de ondernemingen! Voor de ontwikkeling van openbaar wetenschappelijk onderzoek, onafhankelijk van de aandeelhouders en de privé!

Milieu en kapitalisme : vechten voor het ene, is strijden tegen het andere

 

• Voor een politiek die collectieve oplossingen stimuleert, afschaffen van zogezegde ecotaksen die enkel de gezinnen treffen!
• Voor een geplande economie in functie van de behoeften van de bevolking – dus ook respect voor het milieu – en niet in functie van de winst!
• Voor de democratische controle en het beheer over de productie door de arbeiders zelf: het patronaat heeft de arbeiders nodig, de arbeiders niet het patronaat!
• Voor internationale solidariteit: de bescherming van de planeet moet wereldwijd plaatsvinden!
• Voor de democratische socialistische samenleving gebaseerd op de noden en de ontplooiing van ieder individu in een gezond milieu!

Mobiliteit & verkeersveiligheid

Mobiliteit is één van de meest essentiële onderdelen geworden van ons leven. Vraag het maar aan iemand die in een interim-bureau binnenstapt. Het beschikken over een eigen vervoermiddel is bijna essentieel geworden indien je nog een job wil vinden. Flexibele werkuren, afgelegen industrieparken, de beperktheid en de kostprijs van het openbaar vervoer,… zijn allemaal redenen om jezelf een wagen aan te schaffen. Het probleem van verkeersveiligheid zal niet worden opgelost met hogere boetes die vooral de zwaksten in de samenleving hard raken. De enige oplossing voor alle problemen van mobiliteit en verkeersveiligheid is het aanbieden van collectief vervoer als een gratis (en degelijk uitgebouwde) dienst. Daarvoor moeten veel middelen worden vrijgemaakt. Geen enkele van de bestaande partijen durft in te gaan tegen de enorme lobby van de auto-en petroleumindustrie. Maar op een ogenblik dat automobielbedrijven massale overheidssteun krijgen op internationaal vlak, zou het toch logisch zijn om de transportsector volledig in gemeenschapshanden te nemen om zo het onderzoek naar en de ontwikkeling van alternatieven mogelijk te maken.

Onderwijs & hervorming (bologna)

LSP staat voor een actief verzet tegen de vermarkting van het onderwijs zoals onder meer wordt opgelegd door de Bologna-hervormingen. Kandidaten van LSP liggen mee aan de basis van of nemen deel aan acties en campagnes tegen de hervormingen en tegen de dure studiekosten. Met de economische crisis die vandaag de hele wereld treft kijken heel wat multinationals reikhalzend uit naar de enorme onderwijssector. Nadat ze de private economie zodanig verprutst hebben dat hier geen winsten meer te halen zijn, richten heel wat kapitalisten zich weer naar de openbare sector. De druk om privatiseringen en besparingen in het onderwijs door te voeren zal na de regionale verkiezingen enorm zijn.

LSP is actief onder personeelsleden, scholieren en studenten om samen op te komen voor meer publieke middelen voor onderwijs: 7% van het BBP zou een goed begin zijn om te kunnen komen tot gratis en degelijk onderwijs dat toegankelijk is voor iedereen.

Overheidsbedrijven & ambtenarij

LSP steunde de acties van de ambtenaren in 2008 voor meer koopkracht. De patronale oproepen om het aantal ambtenaren af te bouwen, zijn misplaatst. Bovendien zijn dergelijke oproepen vooral gericht tegen de arbeids- en loonsvoorwaarden (zoals het statuut), onder meer door bepaalde diensten uit te besteden. In de plaats van na te gaan hoe de lonen en andere sociale verworvenheden van ambtenaren kunnen worden afgebouwd, is er nood aan een discussie over de dienstverlening van de ambtenaren en overheidsbedrijven aan de bevolking.

Er moet geïnvesteerd worden in de overheidsbedrijven en privatiseringen moeten teruggeschroefd worden. Door het jarenlange weigeren van investeringen en het bureaucratiseren van de overheidsdiensten, hebben deze een slechte reputatie. Een privatisering of liberalisering leidt tot minder diensten voor meer geld. De sterke afname van het aantal postkantoren is daar een voorbeeld van. Bovendien wordt de liberalisering gebruikt om de lonen en arbeidscondities aan te pakken, bijvoorbeeld met het voorstel om postbezorgers in te zetten aan 8 euro per uur. LSP is voor het uitbreiden van de overheidsbedrijven onder controle van de werknemers van deze bedrijven en van de bevolking. Diensten voor iedereen in plaats van productie voor de winst, is ons uitgangspunt.

Ruimtelijke ordening

Een gebrek aan planning heeft samen met vriendjespolitiek geleid tot moeilijkheden op het vlak van ruimtelijke ordening. LSP staat voor een democratisch socialistisch antwoord en pleit ervoor dat de gemeenschap effectief kan beslissen over onder meer de ruimtelijke ordening. Dat kan via een planmatige aanpak waarbij rekening wordt gehouden met de behoeften van de meerderheid van de bevolking.

Sport

Vandaag primeert de winst van de grote sponsors die enkel topmatchen willen steunen omdat daar meest winst mee te maken valt. Tegelijk zien we door de concentratie binnen de grote sporttakken dat er financiële problemen ontstaan bij kleinere clubs. Voor LSP moet de sport primeren en niet de winst van de grote sponsors. LSP eist een uitbreiding van de toegang tot sportfaciliteiten voor brede lagen van de bevolking.

Welzijn & gezondheid

De gezondheidssector heeft behoefte aan een publieke herfinanciering. Ooit stond onze gezondheidszorg aan de top. De voortschrijdende vermarkting, waardoor winst maken belangrijker werd dan genezen, ondermijnt niet alleen de kwaliteit, maar drijft meteen de kost op voor patiënten. Geneesmiddelen zijn inderdaad te duur. Men lost dat niet op door openbare aanbestedingen, zoals wordt voorgesteld door kiwidokter Van Duppen. Ons land heeft een grote farmaceutische sector. Wij willen die niet het voorwendsel verschaffen om de belangen van de patiënt uit te spelen tegen die van de werknemers. Om terugbetaling in de wacht te slepen, zullen arbeiders immers onder druk gezet worden om in te leveren op het loon en de arbeidscondities. De Linkse Socialistische Partij pleit integendeel voor een publieke nationale gezondheidsdienst en de nationalisatie van de farmaceutische sector.

Werkgelegenheid

De economische crisis leidt tot een sterke toename van de werkloosheid. Bij vorige recessies (74-75 en 80-81) was er telkens sprake van een verdubbeling van de werkloosheid. Dat staat ook nu weer op de agenda. LSP verzet zich tegen het gebruik van gemeenschapsmiddelen om sociale bloedbaden aan te richten. Er moet genationaliseerd worden om jobs te redden, niet om de toekomstige winsten veilig te stellen.

In de plaats van de werkloosheid te verdelen, moet het werk worden verdeeld. LSP pleit voor een radicale arbeidsduurvermindering tot 32 uren per week zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen. Het opdrijven van de productiviteit heeft de afgelopen jaren de stress op het werk doen exploderen. In de plaats van een steeds kleinere groep een onmenselijk werkritme op te leggen, kan het werk beter verdeeld worden.

Er is werk genoeg te doen, alleen wordt dit nu soms tegengehouden omdat er geen winst te rapen valt. Sociale woningen, infrastructuurwerken, onderwijs, gezondheidszorg… wij zouden wel weten wat aan te vangen met de vele werklozen en diegenen die op het punt staan hun job te verliezen. We zouden de beschikbare arbeid over iedereen verdelen. Uiteraard zonder loonverlies, want anders zouden velen gedwongen zijn hun inkomen aan te vullen met overuren en zwartwerk.

Wetenschap

Elke inmenging van de industrie of van de privé-sector moet geband worden uit het wetenschappelijk onderzoek, dat werkelijk onafhankelijk moet zijn en niet onderhevig aan de belangen van aandeelhouders en patroons. De patenten moeten worden afgeschaft en het onderzoek naar alternatieve energie moet prioritair zijn, wat zeer concrete gevolgen heeft inzake de financiële middelen die men ervoor inzet.

Onder meer om rond ecologie en milieu verandering te kunnen bekomen, zijn middelen nodig om oplossingen te vinden. Men moet alle productieve en wetenschappelijke krachten in de maatschappij mobiliseren. Het is pas door diepgaand onderzoek, enkel uitvoerbaar door de grootst mogelijke middelen op vlak van financiën en onderzoekers aan te wenden, gekaderd in een plan onder gemeenschapscontrole, dat we zouden kunnen weten wat werkelijk moet gebeuren. Pas dan kunnen we de oplossingen verbeteren.

Wonen

Wonen neemt een grote hap uit het gezinsbudget. Tussen ’97 en 2007 stegen huizenprijzen in ons land 142%! Huurders hielden in 2005 16% minder over na de huur dan in 1992. Dat komt hoofdzakelijk omdat er nauwelijks sociale woningen voorhanden zijn, ook in vergelijking met de buurlanden. Enkel door het aanbod aan goedkope en comfortabele sociale woningen te vermenigvuldigen, zullen huurprijzen, ook op de privémarkt, dalen. Wij zijn geen voorstander van huursubsidies omdat huiseigenaars die vooraf in de huurprijs inrekenen. Een wettelijke beperking van de huurprijs tot een maximaal percentage van het inkomen? Het kan ertoe leiden dat mensen met een laag inkomen nergens terecht kunnen. In combinatie met een forse uitbreiding van de sociale huursector, kan het wel succes hebben.

In België wordt slechts 6% van de woningmarkt ingenomen door sociale huisvesting, tegen een gemiddelde van 17% in Europa. Huisjesmelkers floreren in deze situatie, ze buiten bovendien de problemen van de zwakste groepen uit, o.a. vluchtelingen, om hoge winsten te maken. LSP vecht voor een massaal programma van sociale woningbouw en sociale stadsrenovatie met publieke financiering. De overheid zou moeten garanderen dat niemand meer dan 20% van zijn/haar inkomen moet besteden aan wonen.

Asielbeleid (Europa)

LSP voert campagne met de slogan: “Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers”. Mensen vluchten niet voor hun plezier, maar omdat ze veelal niet anders kunnen. Er moet iets gedaan worden aan de oorzaken van de migratiestromen, en dat kan enkel door de verantwoordelijken voor het globale neoliberalisme aan te pakken: de multinationals en de banken.

Het repressieve asielbeleid van “Fort Europa” dient vandaag enkel om een deel van de bevolking “illegaal” te maken en te onderwerpen aan huisjesmelkers en patroons die via zwartwerk de arbeidscondities en lonen (van alle werkenden) onder druk zetten.

Justitie (Europa)

LSP verzet zich tegen de klassenjustitie waarin de belangen van het patronaat centraal staan. Dit is ook op Europees niveau het geval. We denken bijvoorbeeld aan de beslissing van het Europees Gerechtshof in de zaak-Laval. Het Hof besloot dat een Letse firma, Laval, in Vaxholm-Zweden aan het Zweedse minimumloon mocht werken in de plaats van het vastgelegde loon in de sector. Dit ondermijnt de arbeidscondities en lonen. Recent nog werd het “vrij verkeer van diensten” in Groot-Brittannië ingeroepen om de lonen in de bouwsector onder vuur te nemen, een feit dat aanleiding gaf tot een spontane stakingsgolf.

Euro en monetair beleid

De euro en de Europese Monetaire Unie (EMU) vormen onstabiele experimenten waarbij werd geprobeerd om nationale economieën samen te brengen, ook al is het niet mogelijk om ze kunstmatig te verbinden. De euro werd gevestigd op een ogenblik dat het Europese kapitalisme kon genieten van een positieve economische golf, de invoering van een gezamenlijke munt werd daarbij als een nuttig instrument gezien. De vestiging van deze munt heeft de economieën van de EMU-landen echter niet eengemaakt. Die economieën blijven in essentie een nationaal karakter hebben. Een ineenstorting of crisis in één EMU-land kan wel gevolgen hebben voor de munt op zich waarbij sterkere staten niet makkelijk overtuigd kunnen worden om maatregelen te nemen in het belang van kleinere geraakte buren.

Het enige haalbare alternatief op de kapitalistische crisis is een socialistische geplande economie waarbij het lot van onze jobs, huisvesting en levens niet wordt bepaald door de casinomarkt van het kapitalisme. Een democratisch geplande Europese economie zou de belangen van de meerderheid centraal stellen. De strijd van de Europese arbeiders moet zich richten tegen de dictatuur van de grote bedrijven en haar politieke vertegenwoordigers in de EU-elite. Op de basis van een democratische arbeiderscontrole over de economie en de samenleving is echte solidariteit mogelijk tussen de Europese arbeiders van alle landen om zo te kunnen komen tot de verenigde socialistische staten van Europa.

Europese uitbreiding

De Europese uitbreiding dient enkel om de sociale afbraakpolitiek ook in andere landen op te leggen. Een mogelijk lidmaatschap van Turkije komt er enkel omwille van de strategische positie van Turkije. De EU-politiek dient enkel de belangen van de grote bedrijven en banken, niet die van de werkende bevolking. Dat zou ook niet het geval zijn in Turkije. Wij denken dat de Turkse arbeiders en hun gezinnen niets te winnen hebben bij een EU-lidmaatschap. Het zou leiden tot een aanval op de arbeidscondities en levensvoorwaarden in zowel Turkije als hier. Wij zijn niet “tegen Turkije”, maar wel tegen de EU als instelling van het kapitaal.

Europese grondwet en lissabonverdrag

LSP is tegen de Europese Grondwet (en bijgevolg ook tegen de omgevormde versie ervan onder de naam “Verdrag van Lissabon”). Wij verzetten ons tegen het Europa van het kapitaal dat ons enkel privatiseringen, liberaliseringen en een aanval op onze levensstandaard heeft te bieden. Vanuit een internationalistische visie pleiten wij voor Europees arbeidersverzet tegen het Europa van het kapitaal. Het “vrije verkeer van diensten” wordt enkel gebruikt om de arbeidscondities en lonen te ondermijnen. De politiek van liberaliseringen dient enkel om de winsten van private geldwolven op te drijven. Wij staan aan de andere kant: die van het verzet van het postpersoneel en andere groepen arbeiders tegen de liberaliseringen.

Europa en bevoegdheden

De huidige EU is een belangenvereniging van het patronaat. Ons antwoord daarop is eengemaakt verzet van de arbeidersbeweging in Europa. Europa wordt door de traditionele politici als excuus en tegelijk als middel gebruikt om een neoliberaal beleid op te leggen. De liberalisering van onder meer De Post is er een voorbeeld van. In ons land zeggen de politici dat het moet van Europa, maar intussen vormen ze zelf deel van het Europese establishment. Wij geloven niet dat een ander beleid er zal komen op basis van een herverdeling van bevoegdheden onder hetzelfde establishment.

Er is nood aan een Europese tegenmacht op syndicaal en politiek vlak. Tegen het kapitalistische Europa verdedigen wij in de strijd en in het stemhokje de noodzaak van een ander Europa; een socialistisch Europa.

Europa en de regio’s

LSP staat voor een internationalistische visie en neemt deel aan het Europese verzet tegen het Europa van het kapitaal. Wij staan voor een zo groot mogelijk democratie. Als we dit vertalen naar naties en regio’s zullen we het recht op autonomie en zelfs op afscheiding erkennen indien dat gevraagd wordt door een meerderheid van de bevolking van de betrokken regio. In Vlaanderen en Wallonië is zo’n vraag van de meerderheid tot afscheiding in de Belgische geschiedenis echter nog nooit voorgekomen, hoewel op verschillende momenten belangrijke minderheden met een brede steun onder de bevolking actief zijn opgekomen voor hun nationale rechten.

Middelen en rechten zijn de enige echte voorwaarden voor het harmonisch samenleven van mensen, in België en in de rest van de wereld. Er zijn voldoende middelen nodig om democratisch en harmonieus samenleven mogelijk te maken. In de plaats van deze middelen aan te wenden voor de meerderheid van de bevolking worden miljarden weggeschonken aan het patronaat in de verlaging van de zogenaamde patronale bijdragen, in belastingsverlagingen voor de rijken, in allerlei fiscale achterpoortjes waardoor miljarden gestolen worden door de reeds superrijken, in de afbetaling van de staatsschuld, of beter gezegd in de afbetaling van de woekerintresten erop.

Buiten-Europees beleid (navo, vn, wto, …)

Wij hebben geen enkel vertrouwen in de internationale instellingen van het kapitalisme. Deze verdedigen niet de belangen van de meerderheid van de bevolking, enkel van een kleine elite die momenteel de macht heeft. Dit geldt overigens ook voor de Verenigde Naties wiens falen in tal van internationale conflicten werd aangetoond (denk maar aan de recente Gaza-oorlog). LSP is overigens van mening dat de NAVO afgeschaft moet worden. Wij nemen actief deel aan de antiglobaliseringsbeweging en de protestacties tegen internationale toppen van de EU, IMF, Wereldbank, Navo,…

Cultuur en media

Voor marxisten staat cultuur niet los van de rest van de samenleving. Het is meestal een uitdrukking van wat leeft in de samenleving. Je kunt dat proberen te verdoezelen door cultuur aan banden te leggen of te reguleren. Een andere optie is verandering aan de maatschappelijke basis, dat is voor ons belangrijk.

Zolang de winstdrang van een kleine minderheid van de bevolking centraal staat in de samenleving, zullen de werkdruk en stress beperkingen vormen op de culturele betrokkenheid van bredere lagen – zowel actieve als passieve betrokkenheid. Een links-socialistisch beleid met onder meer een arbeidsduurvermindering en uitbouw van collectieve diensten, zou eenieder de mogelijkheid bieden om meer te doen met zijn of haar creativiteit.

Daarnaast pleiten we voor meer publieke middelen voor cultuur en media zodat deze uit de klauwen van de commercie worden gehaald. Dit geldt voor tal van culturele aspecten (denk maar aan de sterke stijgingen van de festivalprijzen sinds Clear Channel – intussen omgevormd tot Live Nation – een grotere rol is gaan spelen op de “markt” van de festivals) en zeker ook voor de media waar er een nooit geziene concentratie is.

Cultuur en media mogen niet ten dienste van de winst staan!