China. Het moeras van Xi

In oktober herbevestigde Xi Jinping tijdens het congres van de CCP (Communistische Partij van China) zijn positie als onbetwistbare leider van het regime. Een rist politieke tegenstanders verdwijnen uit beeld en Xi Jinping blijft aan als secretaris-generaal van de partij en Opperbevelvoerder van het leger. Hij combineert die posities met zijn presidentschap van de Republiek China. Het regime modelleert hem graag als de machtigste leider sinds Mao, maar hij lijkt steeds meer vastgezogen te worden in een veelvoud van crisissen.

Chinese bom onder de wereldeconomie

Economisch gaan alle alarmen af. Recent werd toegegeven dat de officiële groeiverwachting naar beneden moet worden herzien. Die groeiverwachting van 5,5% was echter al de laagste in 30 jaar! Het verschil in de omvang van de Chinese en de Amerikaanse economie zal voor het eerst in 30 jaar groter worden. Veel is te wijten aan de enorme crisis in de vastgoedsector. Er wordt geschat dat er nu 7 miljard m² aan private woonoppervlakte aanwezig is op de markt of in constructie staat. In het recordjaar 2020 werd voor 1,76 miljard m² verkocht, of maar 1/4de van het huidige overschot.

De economische problemen worden versterkt door het Zero-Covidbeleid en de aanscherpende handelsoorlog met de VS. Die handelsoorlog heeft een wereldwijde impact. Ze snijdt aanvoerlijnen door, wat onzekerheid voedt en inflatie in de hand werkt. Een verdere loskoppeling van China uit de wereldmarkt zou bijvoorbeeld voor Duitsland, dat erg veel naar China exporteert, een zeer slechte zaak zijn. Geen wonder dus dat Olaf Scholz, ondanks de oorlog in Oekraïne, naar Beijing afzakte om de banden aan te halen. Een verdere daling van de groei in China (laat staan een negatieve) zal echter niet alleen Olaf Scholz nachtmerries bezorgen.

Sociaal pact ondergraven

De economische groeivertraging legt ook een bom onder het officieuze ‘sociaal pact’ dat het CCP-regime al decennia heeft met de bevolking: ‘economische vooruitgang, in ruil voor sociale vrede’. Het regime klopt zich bijvoorbeeld op de borst dat het de absolute armoede heeft uitgeroeid en schuift dit naar voren als haar historische verworvenheid. De aanhoudende economische vertraging scheurt dit soort, al verbloemde, plaatjes aan stukken en knaagt aan het ‘sociaal pact’. In deze volatiele situatie kan elke uitbarsting van protest plots vleugels krijgen. Xi Jinping legde op het congres dan ook sterk de nadruk op veiligheid. Uiteraard kadert dit in de koude oorlog die China voert met de VS, maar de ‘interne’ veiligheid is eveneens een prioriteit voor het regime.

De recente protesten tegen het onpopulaire Zero-Covidbeleid, zoals in de Foxconn fabriek waar 200.000 arbeiders in lock-down (en aan het werk) werden gezet, baren het regime ernstige zorgen. De repressie wordt opgevoerd. Het Zero-Covidbeleid wordt op een draconische manier opgelegd en repressie tegen activisten wordt opgedreven. Opvallend vaak zijn linkse krachten, zoals socialistisch activist Chai Xiaoming, daarvan slachtoffer. Of de repressie zal volstaan om uitbarstingen of verspreiding van sociaal protest tegen te houden, valt te betwijfelen

Waar gaat China heen?

Nog meer crisissen woeden binnen de Chinese samenleving. Er is een grote demografische crisis aan de gang, met een veroudering van de bevolking die zich heeft ingezet en nog lang niet aan haar einde is. Uiteraard heeft de eenkindpolitiek hier een rol in gespeeld. Los van het wereldwijde klimaatprobleem heeft China ook nog een gigantisch probleem met vervuiling die vooral te wijten is aan de ongecontroleerde industrialisatie.

Het regime van de CCP-miljardairs heeft geen duidelijke antwoorden klaar. Ze scharen zich achter de machtigste man sinds Mao. Of die opgewassen is tegen het chaotische tijdperk dat zich opent, is maar zeer de vraag.

Meer achtergrond: Chinaworker.info