Opvolger voor controversiële documentaire over oorlogsmisdaden in Sri Lanka
De documentaire ‘Sri Lanka’s Killing Fields’ van de Britse zender Channel 4 zorgde voor heel wat ophef. Het maakte duidelijk hoe de wereld zweeg terwijl enorme oorlogsmisdaden werden gepleegd. Er werd over de documentaire gediscussieerd in verschillende parlementen, onlangs nog in het Indische parlement. Velen keken dan ook uit naar het aangekondigde vervolg in een nieuwe documentaire: ‘War Crimes Unpunished’.
Na de nieuwe documentaire in navolging van ‘Sri Lanka’s Killing Fields’ afgelopen woensdag zullen miljoenen mensen wereldwijd geschokt zijn door de beelden van het bloedbad onder de Tamilsprekende bevolking van Sri Lanka. Velen zullen vaststellen dat er een genocide plaatsvond. En eens de schok wat verwerkt is, komt de vraag: wat kan hiertegen gedaan worden?
Wij hebben met Tamil Solidarity steeds gewezen op de verschrikkingen die plaatsvonden, zowel tijdens als na het officiële ‘einde’ van de oorlog in Sri Lanka. Tamil Solidarity is echter geen organisatie die zich beperkt tot het geven van commentaar, we komen op voor de verdediging van de rechten van alle onderdrukten in Sri Lanka.
De documentaire toont hoe tienduizenden Tamilsprekende mensen werden bijeengedreven in een klein gebied in het noorden van Sri Lanka. Ze werden gebombardeerd en verjaagd naar een andere plaats waar ze opnieuw onder een bommentapijt terecht kwamen. Ze werden opgejaagd terwijl ze moesten vluchten, ze hadden geen toegang tot voedsel en medicijnen. Het tekort aan voedsel zorgde op zich al voor duizenden doden. Willekeurige moorden, seksueel geweld en grootschalige martelingen waren het lot van wie zich overgaf. Vluchtelingen werden nog slechter behandeld dan het vee. En dit alles gebeurde onder het toekijkende oog van de Verenigde Naties (VN) en haar lidstaten.
Het tweede deel van ‘Killing Fields’ van documentairemaker Callum McCrae toont een deel van de horror. Wie meer wil weten over de gebeurtenissen die plaatsvonden, kan onze recensie lezen van het boek van VN-woordvoerder Gordon Weiss, ‘The Cage’. Hier kan je die recensie lezen.
De documentaire toont beelden van de VN en ooggetuigenverslagen van VN-verantwoordelijken. De VN weigerde op te treden. Omdat ze een einde wilden maken aan de LTTE bleven ze zwijgen over het bloedbad door de Sri Lankaanse regering. En nu zijn ze evenzeer medeplichtig bij het toedekken van de aanhoudende moorden, repressie en het onderdrukken van democratische rechten door de regering. De resolutie die door de VS in de VN werd voorgesteld bevestigt de aanhoudende medeplichtigheid. In India en China hebben de regeringen het regime van Sri Lanka gesteund, ze deden dit vooral om de zakenbelangen van de grote bedrijven uit eigen land te verdedigen. Ook nu blijven ze het regime ondersteunen.
De documentaire wijst op de bijzonder beperkte rol van het Rode Kruis dat beweerde dat de acties van de regering om de bevolking ‘te redden’ voldoende waren. De beelden tonen krachtige bewijzen van oorlogsmisdaden. De gruwel bij de moord op Balachandran Prabhakaran is er een voorbeeld van. De 12-jarige jongen werd zeven keer neergeschoten vanop kleine afstand. Hij moest eerst kijken naar de marteling en executie van anderen. Vervolgens onderging hij hetzelfde lot. Er zijn heel wat video- en fotobeelden van willekeurige moorden en martelingen.
De documentaire antwoordt ook op de schandalige documentaire die de regering als antwoord op de eerste ‘Killing Fields’ liet maken. De regeringsdocumentaire is vooral gebaseerd op verklaringen van dokters die zich tegen de LTTE uitspreken, maar dan wel op een ogenblik dat ze zelf in de gevangenis zitten.
Britse belangen in voormalige kolonie
De documentaire stelt de vraag hoe het kan dat Sri Lanka ondanks al het bewijsmateriaal over oorlogsmisdaden toch werd uitgekozen om de Gemenebestspelen van 2013 te organiseren. Dat wijst op de erg dubieuze houding van de Britse heersende klasse.
Wij hebben al eerder gewezen op het feit dat de huidige Britse regering van Conservatieven en Liberaal Democraten en ook de vorige regering van Labour weigerden om de Tamilbevolking te verdedigen. De rol van de conservatieven bleek onder meer uit een schandaal rond Bell Pottinger (zie hier voor een Engelstalig artikel daarover). De voormalige minister van defensie, Liam Fox, was een goede vriend van Rajapaksa. Het werk van Paul Murphy in het Europees Parlement (Paul steunt de campagne Tamil Solidarity) wordt systematisch tegengewerkt door de Britse conservatieven en andere rechtse verkozenen.
Soms verdedigen de conservatieve Europarlementsleden het regime van Sri Lanka nog harder dan de Sri Lankaanse diplomaten zelf. Er zijn een aantal verkozenen die de omvang van het bloedbad blijven ontkennen. Ze proberen de indruk te wekken dat de Britse regering ‘bezorgd’ is of ‘iets doet’, maar dat is een leugen. Om de zakenbelangen van de grote bedrijven te verdedigen, willen ze een vorm van vrede. Mogelijk zullen ze daartoe aansturen op een wissel van de macht in Sri Lanka. Maar ze sturen niet aan op een oplossing voor de nationale kwestie van de Tamilsprekende bevolking of zelfs maar op de verbetering van de levensstandaard van de Tamilbevolking. De koude wreedheid die ze aan de dag leggen, zoals ook blijkt uit de harde besparingen in Groot-Brittannië, valt ook de Tamilbevolking in Sri Lanka te beurt.
Uitgaven voor het leger
Drie jaar na het zogenaamde einde van de oorlog geeft het Sri Lankaanse regime vandaag, met hulp van het IMF, meer uit aan het leger dan voorheen. De rol van het leger is verbonden met de bredere kwestie van strategische en zakenbelangen in de regio. Dit gaat niet om het welzijn van de gewone werkende bevolking en de armen.
Miliband
Tamils en mensenrechtenactivisten waren ongetwijfeld geschokt door de prominente rol die David Miliband in de documentaire speelt. Het parlementslid van Labour was voorheen minister van buitenlandse zaken tussen 2007 en 2010.
Miliband laat nu uitschijnen dat hij aan ‘onze’ kant staat. Maar hij was wel minister toen het bloedbad plaats vond. Er waren grote betogingen in Londen waar de aanwezigen riepen: ‘Gordon Brown, red de Tamils’. Er waren tot 100.000 betogers! Wij stelden toen al dat de Britse regering deze wanhoopskreet niet zou beantwoorden. Maar toch hoopten veel Tamils dat de regering onder Labour anders zou zijn en tenminste de mensenrechten op de agenda zou zetten. De ervaring van politierepressie tegen vreedzame Tamil-betogers voor het Britse parlement maakte meteen duidelijk dat dit niet het geval zou zijn.
Het liberaal-democratische parlementslid Simon Hughes kwam naar de betogers voor het Britse parlement en deed er allerhande beloften. Die werden niet nagekomen. Miliband erkent vandaag dat het regime van Sri Lanka bestaat uit leugenaars en hij bevestigt de omvang van het bloedbad. Maar wat doet hij vanuit de oppositie? Miliband en zijn partij verzetten zich niet eens tegen het feit dat de Gemenebestspelen in Sri Lanka plaatsvinden. Ze verdedigen evenmin de roep voor een internationaal onderzoek naar de oorlogsmisdaden. Waarom wees hij niet op de nauwe banden tussen de conservatieven en de Sri Lankaanse regering? Als Miliband en Labour de steun van de Tamilsprekende bevolking echt willen verdienen, dan zou een verzet tegen het besparingsbeleid in Groot-Brittannië een goed begin zijn.
Strijd verenigen
Miliband erkent dat de situatie verandert. Labour kan niet langer uitgaan van automatische steun vanuit de Tamilbevolking. De impact van deze documentaire en de discussies onder Tamils zijn geen losstaande feiten. Onder de Tamils groeit het besef dat er een samenleving van ‘wij en zij’ is. Ze weten dat de onderdrukking van de Tamilsprekende bevolking onderdeel is van de tegenstellingen.
Tamil Solidarity heeft steeds gesteld dat een regering die haar eigen bevolking onderdrukt of aanvalt, geen betrouwbare partner kan zijn in de strijd tegen onderdrukking in andere landen. Steeds opnieuw bleek dat de regeringsacties samen gingen met de belangen van de grote bedrijven.
Hoe kunnen we vandaag hopen dat de Indische regering, die het recht op zelfbeschikking van de Kashmiri-bevolking gewelddadig onderdrukt, elders wel zou opkomen voor democratische rechten?
We zullen later terugkomen op de hypocrisie rond de discussie bij de VN. We hebben ook een bijdrage geleverd in het debat dat werd gestart door Tamilnet, een debat dat meer dan welkom is (Lees hier een Engelstalige bijdrage van Tamil Solidarity in dat debat).
De beelden van de documentaire, zeker als je de taal spreekt en de wanhopige kreten van de slachtoffers kunt begrijpen, laten niemand onberoerd. Dit zal de volledige Tamilgemeenschap steeds bijblijven en met hen een groeiende laag van mensen die geschokt zijn door wat er is gebeurd.
We moeten ons blijven uitspreken. De regering van Sri Lanka speelde in op de ‘oorlog tegen het terrorisme’ van George W Bush en wil het bloedbad voorstellen als een internationaal voorbeeld van hoe de nationale kwestie kan worden opgelost. Er wordt zelfs gezegd dat de Turkse regering interesse heeft in het Sri Lankaanse voorbeeld om de Koerdische kwestie op te lossen.
Tamil Solidarity stelt dat we de strijd moeten aangaan. We mogen de enorme woede naar aanleiding van het bloedbad en de beelden ervan in de documentaire niet zomaar laten voorbijgaan. Laat ons de schok omzetten in strijd, internationalisme en solidariteit. Dat is de beste manier om ervoor te zorgen dat toekomstige generaties weten dat dergelijke horror niet onbeantwoord blijft. In ons verzet kunnen we geen vertrouwen hebben in de zogenaamde ‘internationale gemeenschap’ van de regeringen uit het westen of de Indische regering.
Met democratische, open en ernstige discussie en debat, met verenigde acties en het bestuderen van de geschiedenis kunnen we begrijpen wat nodig is om te winnen. We moeten samen de strijd aangaan, door alle onderdrukten te verenigen en op die basis ervoor te zorgen dat deze horror zich nooit meer kan herhalen.
Recensie door TU Senan