ULB. Interview met woordvoerder van het steuncomité met de mensen-zonder-papieren

Sinds enige tijd voeren de mensen-zonder-papieren actie aan de ULB in Brussel. Ze kunnen daarbij rekenen op de steun van een groep studenten die zich verenigd hebben in het CAS (Actie- en steuncomité). Het was bij een betoging van de mensen-zonder-papieren met de steun van CAS dat vorige week tot een razzia werd overgegaan. We spraken hierover met Jalil B, woordvoerder van het steuncomité en lid van de ALS.

Aan de ULB ontstond er dit jaar een beweging rond een bezetting door mensen-zonder-papieren. Hoe is deze beweging ontstaan?

J: “Aanvankelijk besloten de mensen-zonder-papieren van UDEP (Union pour la Défense des sans-papiers) om een gebouw aan de ULB te bezetten om de druk op te voeren bij de regering om duidelijkheid te krijgen voor de situatie van de mensen-zonder-papieren.”

Waarom werd de ULB uitgekozen voor deze actie?

J: “Dat was om de discussie over de kwestie van de mensen-zonder-papieren op te starten, met tegelijk de steun op intellectueel en politiek vlak van de universitaire gemeenschap.”

Wat was de rol van ALS bij het opstarten van de acties?

J: “De leden van ALS-ULB hebben de mensen-zonder-papieren geholpen om zich te installeren (opkuis van het lokaal, het leggen van contacten met studentengroepen, logistieke steun,…) en we stelden vrij snel dat het nodig was om de studenten te mobiliseren en een democratisch steuncomité op te zetten dat open staat voor iedereen (studenten, personeel, buurtbewoners) om zo de mobilisatie beter te kunnen organiseren.”

Waarom werd de kwestie van de mensen-zonder-papieren opgenomen door ALS?

J: “Die mensen-zonder-papieren komen niet zonder redenen naar ons land, ze verlaten niet zomaar hun familie, vrienden of land zonder enige reden. Ze laten alles achter dat hen dierbaar is omdat ze in miserie leven omwille van de politiek van multinationals en westerse regeringen. De landen van de “Derde Wereld” worden verplicht om hun markten te openen voor westerse bedrijven. Die hebben enkel interesse in het opdrijven van hun winsten en spelen een belangrijke rol in het instandhouden van reactionaire regimes in de neokoloniale wereld. De grote machten aarzelen niet om beroep te doen op hun macht om hun economische en politieke dominantie te verzekeren. De verschillende imperialistische interventies van de VS, Europa of China zijn daar voorbeelden van. Er is een politiek van het leegplunderen van de rijkdommen en van extreme uitbuiting van de arbeidskrachten om de belangen van de multinationals te dienen. De lokale bevolking kent daarbij geen sociale bescherming, vaak arbeidsdagen van 18 uur en dat reeds op erg jonge leeftijd.

“Wij maken geen onderscheid tussen politieke en economische vluchtelingen, het is de politiek van de kapitalistische mogendheden die zorgen voor de miserie en de bloedige conflicten die mensen ertoe drijven om te vluchten. Met de recente hongerrellen die we zagen in een aantal landen (Ivoorkust, Haïti,…) zien we heel duidelijk hoe het kapitalisme miljoenen mensen in de armoede werpt. De Wereldbank erkent dit trouwens. De prijs van voedselproducten nam sinds midden 2007 toe met zo’n 40% in veel landen. Die prijsverhogingen komen door verschillende redenen, zo wordt soms verwezen naar de biobrandstoffen. Maar de belangrijkste reden voor de recente explosie van de prijzen komt door de speculatie van kapitalisten die voorheen actief waren op de immobiliënmarkt of de aandelenmarkt. Nu richten ze zich op voedselproducten sinds de ontwikkeling van de economische crisis in de VS. De kapitalisten spelen dus met ons voedsel alsof het een casino is en dat enkel voor hun eigen winsten.

“Als anti-kapitalistische studentenorganisatie moeten we onze solidariteit met de mensen-zonder-papieren tonen en ingaan tegen het economische systeem. We doen dat ook via onze deelname aan het steuncomité.”

Wat doet het steuncomité juist?

J: “Het eerste doel is om te mobiliseren, waarbij we die mobilisatie proberen te organiseren en tegelijk zorgen voor een mediatieke opvolging. Daarnaast willen we de beweging uitbreiden naar de arbeidersbeweging en ten derde willen we druk zetten op de autoriteiten van de ULB opdat deze zouden voorzien in logistieke middelen in plaats van de politie af te sturen op de bezetters (zoals de universitaire overheden twee jaar geleden deden bij een bezetting door Iranese mensen-zonder-papieren).”

Welke acties zijn er al geweest?

J: “We hebben een betoging op de campus georganiseerd om de universitaire gemeenschap te informeren en de druk op de autoriteiten te versterken. Op het hoogtepunt waren er zo’n 400 studenten die mee betoogden en een onderhoud vroegen met de rector. Die weigerde echter om met ons te spreken, waarop de Rooseveltlaan met 150 studenten werd bezet. Hierna volgde de betoging van 29 april met de mensen-zonder-papieren van de Begijnenkerk. Die betoging was toegelaten, maar de PS-burgemeester (Thielemans) stuurde toch de politie op ons af om de betogers op te pakken (148 mensen werden opgepakt). De actie werd brutaal onderdrukt. Er was een duidelijke poging om de beweging te criminaliseren, zoals wel eens meer gebeurt in dit land.”

Betekent dit dat er volgens jou een politieke wil was om de beweging voor regularisatie de kop in te drukken?

J: “Dat is duidelijk het geval, ja.”

Waarom?

J: “Het is in het belang van een laag van het Belgische patronaat en dus van haar politici. Het uitwijzingsbeleid leidt ertoe dat tienduizenden personen en dus duizenden families in de illegaliteit worden gedwongen. Ze moeten kleine onderbetaalde jobs aannemen en vallen ten prooi aan huisjesmelkers. De deregulering van de arbeidsmarkt en het repressieve asielbeleid hebben effect. Hele delen van de kapitalistische economie komen zo in de illegaliteit terecht, wat druk zet op de lonen en arbeidsomstandigheden die in de legale sfeer aanwezig zijn. De mensen-zonder-papieren kunnen slechts een overwinning behalen indien ze de steun krijgen van een bredere laag van de bevolking, in het bijzonder onder de georganiseerde arbeidersbeweging.

“Het kapitalistisch systeem probeert de bevolking te verdelen op een racistische basis. Dat gebeurt door de noodzaak van een arbeidskaart, loonverschillen, verschillende pensioenstelsels voor een zelfde werk,… Aan de universiteiten worden studenten van buiten de EU ook anders behandeld dan deze vanuit de EU. Het inschrijvingsgeld voor een buitenlandse student aan de ULB kan oplopen tot meer dan 10.000 euro. Vluchtelingen en migranten dienen als zondebokken voor de economische crisis. Het zijn nochtans niet de vluchtelingen en migranten die onze sociale verworvenheden aanpakken (het verdwijnen van goedkope studentenresto’s of publieke huisvesting voor studenten). Het zijn niet zij die overgaan tot massa-ontslagen, het sluiten van bedrijven, het privatiseren van de openbare diensten, het verhogen van de pensioenleeftijd of het ondermijnen van de koopkracht. De reactie van Thielemans was dan ook niet verwonderlijk. Het lag in het verlengde van een politiek van “verdeel-en-heers” waarbij een beweging die op zoek gaat naar de solidariteit van de Belgische bevolking wordt gecriminaliseerd.”

Wat gebeurde er hierna?

J: “Er was een bijeenkomst van studenten en vertegenwoordigers van politieke en syndicale groepen. Zo’n 300 mensen kwamen bijeen in de uren na onze arrestatie en gevangenzetting in het Justitiepaleis. Zij eisten de vrijlating van alle studenten en mensen-zonder-papieren. We werden uiteindelijk vrijgelaten, met uitzondering van 13 mensen-zonder-papieren die naar verschillende gesloten centra werden gestuurd om uitgewezen te worden.

“De volgende dag betoogden we aan de zetel van de PS tijdens het “Feest van de vooruitgang” dat de PS organiseerde. We trokken ook naar het ABVV-feest op het Rouppeplein om ons verzet te tonen tegenover de repressieve aanpak van de beweging van mensen-zonder-papieren. Op 7 mei betoogden we tegen gesloten centra en voor de regularisatie van alle mensen-zonder-papieren en de onmiddellijke vrijlating van onze 13 opgesloten medebetogers.”

Wat denk je van de houding van de PS met het voorstel van een moratorium op uitwijzingen en het criterium van duurzame banden. Wat is de houding van ALS hierover?

J: “De zogenaamde duurzame banden als criterium voor regularisatie vormen een stap vooruit, maar het blijft erg beperkt. Er is nog altijd geen wet die de criteria voor een regularisatie bepaalt. Een onafhankelijke commissie die de regularisatievragen onderzoekt, blijft in het stadium van een project zitten. Er is nog niets gedaan aan de politiek van uitwijzing en opsluiting in gesloten centra (zelfs van kinderen) en nog minder voor een algemene regularisatie van alle mensen-zonder-papieren. Het asieldossier blijft in handen van Annemie Turtelboom van de liberale VLD, er valt dus weinig vooruitgang te verwachten.

“Op het vlak van een moratorium op uitwijzingen zijn de PS en andere partijen hypocriet. Ze hebben allemaal al deel genomen aan de macht, ook de groenen van Ecolo, en hebben dan niets ondernomen tegen de uitwijzingen of voor een algemene regularisatie. Het is enkel op het ogenblik dat de mensen-zonder-papieren zelf actie voeren en in het nieuws komen, dat ze proberen te tonen dat ze toch iets doen. De PS heeft haar houding overigens voldoende duidelijk gemaakt toen het de politie op de mensen-zonder-papieren afstuurde en iedere dialoog weigerde. Het is dan makkelijk om achteraf voor de camera’s grote beloften te doen en intussen niets concreet te veranderen.

“De Actief Linkse Studenten zijn linkse socialisten, geen socialisten zoals bij de PS of SP.a. Voor ons is het uitwijzen van mensen-zonder-papieren niet socialistisch, de politie erop afsturen bij betogingen al evenmin. Socialisten moeten het niet opnemen voor dictatoriale regimes in het zuiden of de belangen van de kapitalisten verdedigen bij de aanvallen op de sociale verworvenheden van de werkenden. Wij zijn echte socialisten en komen dus op voor arbeiderseenheid van alle arbeiders, met of zonder papieren. We verdedigen de verworvenheden van de werkenden en de noodzaak van een degelijke job voor iedereen. We bestrijden dit systeem omdat het enkel miserie en uitbuiting met zich meebrengt. We komen op voor een socialistische wereld waar er geproduceerd wordt naar de behoeften van de meerderheid en niet de winsten van een minderheid.”