Tunesië. Moord op Chokri Belaïd leidt tot massaal protest

Het CWI en haar aanhangers in Tunesië veroordelen de brutale moord op de linkse oppositieleider Chroki Belaid. ‘Chokri’ was een vooraanstaande figuur van de linkse partij van ‘Democratische Patriotten’, hij had een grote invloed in de vakbondsfederatie UGTT en was een woordvoerder en kopman van de linkse coalitie ‘Volksfront’. Hij was een bekende tegenstander van de dictatuur van Ben Ali, een mensenrechtenadvocaat die het opnam voor slachtoffers van politieke repressie onder zowel het oude als het nieuwe regime. Hij zat in de gevangenis onder zowel Bourguiba als Ben Ali.

Op woensdagochtend 6 februari werd Chokri neergeschoten met vier kogels in het hoofd, de nek en de borst. Hij werd neergemaaid toen hij zijn huis verliet. Hij overleed aan de gevolgen van zijn verwondingen.

Dit is geen geïsoleerde daad. Op basis van alle bewijsmateriaal is het duidelijk dat er sprake is van een professioneel georganiseerde politieke moord waarbij een symboolfiguur van de linkerzijde als doelwit werd uitgekozen. En dit alles tegen de achtergrond van groeiende spanningen en politiek geweld vanwege de autoriteiten, door fundamentalistische groepen maar ook door milities in dienst van de heersende Ennahdapartij.

In radioverklaringen op de vooravond van zijn moord, stelde Chokri Belaïd dat er doodsbedreigingen waren geuit omwille van zijn politieke standpunten. Afgelopen zaterdag haalde hij uit naar ‘huurlingen’ die door Ennahda waren ingezet voor een aanval op een lokale bijeenkomst van de Democratische Patriotten in Le Kef. Bij die aanval waren er 11 gewonden. De regering onder leiding van Ennahda ziet Belaïd als een van de aanstokers van ‘sociale onrust’ in het land. Door hem het zwijgen op te leggen, wil het regime de revolutie en het verzet van de arbeiders en jongeren in het algemeen onder vuur nemen.

Het CWI heeft steeds meningsverschillen geuit met Chokri Belaïd en de Democratische Patriotten. Maar we willen toch onze sympathie betuigen met de activisten van deze organisatie, met de linkerzijde en de revolutionaire bevolking in het algemeen. We zijn diep geschokt door deze koelbloedige moord. Het komt bovenop een lange lijst van Tunesische martelaren die het leven lieten in de strijd tegen onrechtvaardigheid en onderdrukking, en voor een betere samenleving.

De overgrote meerderheid van de Tunesische bevolking verwerpt deze aanslag. Onmiddellijk na de dood van Belaïd was er een grote golf van woede doorheen het hele land. Kort nadien waren er tienduizenden betogers in Tunis, Le Kef, Gafsa, Sousse, Sfax, Sidi Bouzid en andere steden. De betogers eisten rechtvaardigheid, de val van de huidige regering en een ‘nieuwe revolutie’.

In sommige regio’s was er sprake van geweld, rellen en het platbranden van kantoren van Ennahda. We begrijpen de woede maar denken dat de meest efficiënte methode om deze woede te uiten, bestaat uit georganiseerde massamobilisatie, de kracht van arbeidersactie en van de machtige vakbondscentrale UGTT.

Het opzetten van collectieve verdedigings- en beschermingsorganisaties die democratisch worden georganiseerd door de bevolking in de wijken, kan een antwoord bieden op politierepressie en excessen door relschoppers. Het zou ook een antwoord bieden op de voorspelbare gewelddaden van sommige milities. Het opzetten van eigen ordediensten zou in samenwerking met de vakbond UGTT, de werklozenbond UDC en andere volksorganisaties kunnen gebeuren.

Naar een algemene staking! Weg met de rotte en gediscrediteerde regering!

De beste manier om de dood van Chokri Belaïd te herdenken, is door de revolutie verder te zetten en dit op een meer vastberaden manier als ooit tevoren. De revolutie moet onderdrukking in al haar vormen stoppen. Uiteindelijk zal enkel een massamobilisatie door de arbeiders een antwoord bieden op de huidige neerwaartse spiraal van geweld door oplossingen op te leggen ten dienste van de meerderheid van de bevolking.

We mogen ons niet laten vangen aan de aankondiging door premier Hamadi Jebali (Ennahda) over de vorming van een regering van zogenaamde ‘apolitieke technocraten’. Dat is een nieuwe poging om te vermijden dat de massa’s opkomen voor een regering die hun belangen verdedigt. Het laat de regering toe om technocraten uit te kiezen en te selecteren naargelang hun loyaliteit aan het huidige regime. Het feit dat dit voorstel werd verworpen door de partij van Jebali is een uitdrukking van de politieke crisis in de hoogste kringen. We moeten deze regering meteen ten val brengen. Ze brengt ons immers enkel geweld, werkloosheid en miserie.

Er is opgeroepen tot een algemene staking op vrijdag 8 februari. De oproep komt van de UGTT en kwam er na gelijkaardige oproepen op woensdag door oppositiekrachten, waaronder het Volksfront, de Republikeinse Partij, Al Massar en Nidaa Tounes, dat aankondigde dat de deelname aan de Nationale Grondwetgevende Vergadering wordt opgeschort. De staking vindt plaats tijdens de begrafenis van Belaïd.

Het feit dat de kwestie van de algemene staking voor de tweede keer in minder dan twee maand op de agenda staat is opvallend. De laatste algemene staking was immers in 1978. Dat naar dit actiemiddel wordt terug gegrepen, is een uitdrukking van de enorme crisis waarmee het land geconfronteerd wordt en van de enorme woede die al maandenlang aan het broeien is. Maar er moeten twee belangrijke opmerkingen hierover gemaakt worden.

De eerste is dat de activisten van UGTT en de arbeiders in het algemeen niet kunnen vertrouwen op hypothetische en vaak erg late ordewoorden van de top om te bepalen wat er de komende dagen zal gebeuren. De ervaring van afgelopen december, toen de nationale leiding van de UGTT op totaal willekeurige basis een aangekondigde algemene staking de avond ervoor afblies, zit nog vers in het geheugen.

De vakbonden van rechters en advocaten hebben al een verklaring opgesteld waarin ze stelden dat ze gedurende drie dagen zullen staken. Het onderwijzend personeel van de universiteit ‘La Manouba’ is al in staking en de studentenvakbond UGET ging gisteren in staking. De regionale UGTT-afdeling in Jendouba besliste om in heel de regio te staken op maandag 11 februari.

Er moeten onmiddellijk algemene vergaderingen worden gehouden waar dit mogelijk is: op de werkvloer, in de scholen, aan de universiteiten, in de wijken,… Daar kunnen comités worden verkozen om de strijd op alle niveaus in handen te nemen zodat de beweging gestructureerd wordt en de standpunten vertegenwoordigt van de massa’s die in de strijd betrokken zijn.

Er is discussie nodig over welke initiatieven en volgende acties nodig zijn en hoe die democratisch van onderuit kunnen gecontroleerd worden. Dit is nodig om te vermijden dat een handvol vakbondsleiders achter de schermen beslist om allerhande compromissen te sluiten. In het verleden gebeurde dit maar al te vaak.

Als de regering na de staking van 8 februari niet beseft dat ze weg moet, dan zullen nieuwe stakingsacties in de komende dagen nodig zijn. Stakingsacties gekoppeld aan massabetogingen zullen nodig zijn om de regering weg te krijgen.

Anderzijds leidt de steun van partijen als Nidaa Tounes aan de algemene staking tot ernstige vragen. Deze partij onder leiding van Essebsi zit vol met mensen die bloed van linkse activisten aan hun handen hebben. Het gaat om mensen die medeplichtig waren met de dictatuur waar Chokri Belaïd zelf jarenlang streed.

De arbeidersbeweging, de UGTT en de linkerzijde moeten ten alle prijze vermijden dat ze in de val trapt van een tegenstelling tussen het ‘seculiere’ kamp versus het ‘islamitische’ kamp. Dat is de favoriete benadering van de seculiere pro-kapitalistische partijen zoals Nida Tounes. Hun doel is echter niet om de arbeiders en de massa’s te steunen, maar wel om de belangen van de grote bedrijven, de bankiers en imperialistische machten beter te dienen. Ze doen dat enkel met een andere ‘kleur’ dan wat Ennahda vandaag doet.

De zuster van Belaïd benadrukte terecht dat Chokri steeds aan de kant “van de armen, de gemarginaliseerden, de onderdrukten,…” stond. Ze contrasteerde dat met diegenen in het politieke establishment die vandaag proberen gebruik te maken van zijn dood door hem te beperken tot een “vijand van de islamisten”, waarbij het radicaal-linkse karakter van Belaïd meteen ook aan de kant wordt geschoven.

De Tunesische massa’s willen niet dat de regering die ze twee jaar geleden ten val brachten vandaag zomaar kan terugkomen langs een omweg waarbij bovendien de revolutie en de kracht van de arbeidersbeweging als paard van Troje wordt gebruikt. Daarom zeggen wij: neen aan de pest en neen aan de cholera, neen aan Jebali en neen aan Essebsi. We willen daarentegen een aangehouden massastrijd tot de creatie van een revolutionaire regering door de arbeiders en jongeren, gesteund door de vakbondsbeweging, de linkerzijde en de volkse organisaties.

In de huidige context kan het ‘Volksfront’ en de vele activisten van deze formatie in het land een belangrijke rol spelen in een massacampagne met als doel om zo’n regering te vestigen die los staat van de kapitalistische klasse, haar politieke partijen en haar zogenaamde ‘technocraten’. Zo’n regering kan beslissende stappen zetten om de sleutelsectoren van de Tunesische economie onder het beheer en de controle van de samenleving te plaatsen.

Onze eisen

• Verderzetting van de revolutie tot aan de overwinning! Voor een algemene staking tot de val van de regering!
• Neen aan een regering die achter de rug van de massa’s wordt herschikt! Voor democratische verkiezingen en de vorming van een regering die bestaat uit vertegenwoordigers van diegenen die de revolutie hebben gemaakt!
• Voor een revolutionaire regering van arbeiders en jongeren! Weg met de kapitalistische uitbuiters en de politici die in hun dienst staan!
• Weg met het kapitalisme! Voor een socialistisch geplande economie die de sociale behoeften centraal stelt en democratisch wordt beheerd door de bevolking!

Artikel door het CWI