Roofzucht kapitalisme kent geen grenzen. Imperialisme rukt op naar de Noordpool!
Onder het vaandel van wetenschappelijk onderzoek is sinds kort een heus gevecht losgebarsten om het noordpoolgebied. Denemarken en Rusland proberen met seismografische gegevens te bewijzen dat de Noordpool geologisch tot hun grondgebied behoort, terwijl Canada en de VS militair hun stempel willen drukken op het gebied met nieuwe patrouilleschepen en militaire basissen. Tenslotte wil ook Noorwegen, dat Spitsbergen bezit, een vinger in de pap. Vanwaar deze belangstelling? En waarom nu?
Wetenschappers hebben aangetoond dat de aanwezigheid van broeikasgassen, voornamelijk CO2, ervoor zorgt dat de aarde minder afkoelt via de atmosfeer en dus opwarmt. De voornaamste bron van CO2-uitstoot is het massaal gebruik van fossiele brandstoffen zoals aardolie.
Verder is men het er over eens – hoewel politici en media hieromtrent vaak een verdraaid en verwarrend beeld geven – dat de opwarming van de aarde catastrofale gevolgen heeft voor mens en natuur. Deze gevolgen zijn nu al duidelijk zichtbaar en zullen in de toekomst enkel toenemen. Naast een toename van natuurrampen, zien we de laatste jaren een snelle inkrimping van de poolkappen.
De steeds dunner wordende ijslaag zorgt ervoor dat het noordpoolgebied tijdens de zomermaanden toegankelijk wordt voor scheepvaart. Deze zomer trokken Russische en Deense onderzoekers per schip naar de noordpool. Er heerst een sterk vermoeden dat er onder de oceaanbodem olie- en gasreserves aanwezig zijn die na het smelten van de ijskap makkelijk ontginbaar zouden worden.
Door de zoektocht naar olie onder het poolgebied geven de kapitalistische mogendheden openlijk toe dat ze niet van plan zijn de klimaatproblemen op te lossen. Al deze landen, met uitzondering van de VS, ondertekenden het Kyoto-protocol. Dat werd voorgesteld als een poging om iets te doen tegen de opwarming van de aarde. De realiteit leert ons echter dat dit protocol slechts een schaamlapje is. Het zijn uiteindelijk de economische belangen die primeren. De mogelijke aanwezigheid van olie onder het noordpoolijs is voor kapitalisten veel interessanter dan de ecologische tijdbom die onder de planeet wordt gelegd.
De huidige politieke elite zal de geschiedenisboeken ingaan als een groep criminelen die met voorbedachte rade een moordpoging heeft ondernomen tegenover deze planeet, inclusief al haar bewoners. Het motief voor deze moordpoging is een nietsontziend winstbejag.
Het huidige systeem is verantwoordelijk voor de ecologische problemen. Er moet dan ook met dit systeem gebroken worden vooraleer echte oplossingen mogelijk worden. De strijd voor een leefbaar milieu maakt voor ons integraal deel uit van de strijd voor een andere samenleving waar wel rekening wordt gehouden met de behoeften van de arbeiders en hun gezinnen.
